Difference between poor and broke!

"When you believe..."

Many nights we prayed
With no proof anyone could hear
In our hearts a hope for a song
We barely understood

Αστρικά θέματα

(γιατί μου ήρθε Τηλεγράφημα)
(και μην βιαστείτε να πείτε για το δυαδικό σύστημα γιατί...θα πέσετε μέσα! :) )

Μήνας Μάιος, Καρκίνος:

(Σωματικό) Θέσφατο

(επειδή μ' αρέσει να χρησιμοποιώ λέξεις που δεν ήξερα και μου φαίνονται αστείες :) )

 
 *=> Η σιγουριά/το δεδομένο παχαίνει.


*=> Η ανασφάλεια/το μη-δεδομένο αδυνατίζει.


:)))

(πιάσ' τ' αυγό και κάντου κοτσίδες! χαχαχαχαχα)

Highway...

Χτες, μετά από πολύ καιρό, πήρα ένα κομπλιμέντο... ή μάλλον, μια επιβεβαίωση καλύτερα... ή και τα δύο, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας!

Μου είπαν ότι είμαι πολύ καλός οδηγός! Κι ότι νοιώθει ασφαλής μαζί μου στο αμάξι...

Ένοιωσα το στήθος να φουσκώνει από περηφάνια, από ανακούφιση, από χαρά! :)

Η αλήθεια είναι ότι ξέρω ότι είμαι καλός οδηγός, το έχω καταλάβει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

Έχω αντίληψη του χώρου, του δρόμου αλλά κυρίως έχω εκείνη την αντίληψη που με βοηθάει να καταλαβαίνω τις κινήσεις των άλλων οδηγών, τις περισσότερες φορές πριν... οι ίδιοι τις σκεφτούν ;)

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το αυτοκίνητο για μένα δεν είναι εργαλείο δουλειάς ούτε τρόπος μετακίνησης... Για μένα, το αυτοκίνητο είναι κομμάτι μου...

Είναι ο προσωπικός μου απόλυτος χώρος, τον οποίο μετακινώ κατά βούληση και διάθεση. Για να βλέπω εικόνες σαν κι αυτήν

και να "χάνομαι" στο βάθος...

Για να έχω τον "απόλυτο" έλεγχο πάνω στις κινήσεις μου... Για να ακούω μουσική... Για να ταξιδεύω με το σώμα και το πνεύμα...

Γι' αυτό το λόγο, το ότι έδωσα την αίσθηση σε έναν άλλο άνθρωπο της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης που αντλώ κι εγώ μέσα από το αυτοκίνητο, αύριο στο δρόμο για την Λάρισα θα είμαι ακόμα πιο καλός! :)

Αφιερωμένο στην Μάρα :)

Για την Αμαλία...

Είχα σκεφτεί από καιρό να γράψω κάτι για την Αμαλία...

Να γράψω γι' αυτήν την κοπέλα που τόσο άδικα χάθηκε πριν ακριβώς 5 χρόνια, στις 25 Μαΐου, σε ηλικία 30 χρονών...

Ψάχνοντας διάφορα στο ίντερνετ, έπεσα πάνω σε ένα εξαιρετικό κείμενο του Πιτσιρίκου (διάβασε εδώ) και γέλασα πικρόχολα γιατί αναφερόταν στις τότε εκλογές του 2007...

Τι παράξενη που είναι η ζωή...Και κύκλους κάνει, και τρίγωνα κάνει, και τετράγωνα...

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, πλησιάζουν εκλογές... Τότε, δεν είχαν την σημασία που έχουν τώρα για την ζωή του τόπου μας...Τότε, όμως, δεν διαβάστηκε όπως έπρεπε το κείμενο του Πιτσιρίκου... Οι πολιτικοί ΔΕΝ πονέσανε...

Η Αμαλία έζησε μια ζωή μέσα στον πόνο. Δεν μπορεί κανείς να ξέρει το μέγεθος και την ένταση... Όμως η μεταφορά του στο blog της από την Αμαλία, κάνει και τον πιο σκληρό άνθρωπο να εύχεται άλλος κανείς να μην περάσει τα ίδια...

Είμαι γιατρός αλλά δεν εξασκώ ακόμα το επάγγελμα/λειτούργημα... Ναι, είναι και τα δύο, χωρίς κανείς να μπορεί να βάλει πρώτα το ένα κι ύστερα το άλλο σήμερα... Όσο διάβαζα την Αμαλία, ευχόμουν να μπορούσε να είχε συναντήσει περισσότερους ανθρώπους-γιατρούς, κι ας μην είχαν την απαιτούμενη κατάρτιση ή την ξεκούραστη ματιά που απαιτούσε κάθε φορά η περίσταση... Γιατί, καλώς ή κακώς, ούτε το ένα υπάρχει ούτε -κυρίως- το άλλο...

Αλλά η ανθρωπιά ΔΕΝ κοιτάζει ούτε το ένα ούτε το άλλο!

Η Αμαλία δεν πονάει πια. Ας πονέσουμε εμείς όλους αυτούς που έχουν μερίδιο ευθύνης για την περιπέτειά της, με πρώτους και καλύτερους τους "πολιτικούς"... Ας αποκτήσουμε επιτέλους τους πολιτικούς που μας "πρέπουν" για να αποκτήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τις δομές εκείνες που δεν θα επιτρέψουν να υπάρξουν άλλες "Αμαλίες" στην χώρα μας...

Όσο υπάρχει κι ένας άνθρωπος που έχει διαβάσει το blog της και την θυμάται ακόμα, η περιπέτειά της δεν πήγε χαμένη... Κι υπάρχει ελπίδα ότι, κάποια μέρα, θα έχει γίνει η απαρχή για την επιθυμητή αυτή αλλαγή... Πρώτα όμως μέσα μας...

Pablo Neruda

Το βρήκα στον Υπουργό (ΕΝΑΣ είναι ο Υπουργός, μην ακούσω π@π@ριές τώρα!!!), παρέα με άλλες ρήσεις...

"Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη"

Ταξιδιάρα Ψυχή...

"...Ο μύθος που σώθηκε από τον Ξενοφώντα, μας διηγείται το περιστατικό εκείνο, όταν ο Ηρακλής καθισμένος σε κάποιο σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσε, θα χαιρόταν τη ζωή, αλλά θα έκανε ένα σωρό κακές πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων. Αυτή ήταν η Κακία. Η άλλη κόρη, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζε δύσκολα, αλλά θα κέρδιζε στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του. Έτσι ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή του..."
(πηγή: Wikipedia στα ελληνικά)

Το Πιστεύω...του Ευρώ!

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!

Πιστεύω εις ένα Ευρώ,
Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν δουνουτού και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων.
Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή, τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων.
Δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα, ομοούσιον τω ΔΝΤ, διʼ ου τα πάντα οφείλετο.
Τον διʼ ημάς τους χαχόλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτας του Ανδρέα και πρωθυπουργήσαντα.
Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα.
Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς.
Και ανελθόντα εις τη σοσιαλιστική διεθνή και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της μαλακίας ουκ έσται τέλος.
Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
το συν Πασόκ και Νουδού συγκυβερνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των εκδοτών.
Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Γερμανίαν.
Ομολογώ μνημόνιο εις άφεσιν χρεών.
Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.
Κι οφειλή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Déjà vu

Déjà faire όμως κι όλας; Όχι πια!

Μεσημεριανός ύπνος και Sex τα μυστικά της μακροζωίας

(μερική αντιγραφή του άρθρου που βρήκα στο Λόγια-Σταράτα):

"Η ευεργετική επίδραση της σεξουαλικής δραστηριότητας στη σωματική και ψυχική υγεία, ο ρόλος της σεξουαλικής ζωής ως ασπίδα πρόληψης των καρδιαγγειακών νοσημάτων, αλλά και τα οφέλη του μεσημεριανού ύπνου, συζητήθηκαν σε ιατρικό συνέδριο και σύμφωνα με τους επιστήμονες, το σεξ αλλά και η "σιέστα" αποτελούν τις καλύτερες στρατηγικές πρόληψης για τα καρδιαγγειακά νοσήματα και σημαντικό παράγοντα καλής υγείας και μακροζωίας. Σύμφωνα με αμερικανικές έρευνες, οι άνδρες που διατηρούν ενεργό σεξουαλική ζωή κάνοντας σεξ, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, μειώνουν στο μισό τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου και με μεγαλύτερο αριθμό επαφών την εβδομάδα βιώνουν σταθερές συναισθηματικές σχέσεις, προστατεύονται από το στρες και τα καρδιακά επεισόδια, ενώ θεωρείται από τα καλύτερα είδη άσκησης για καύση θερμίδων."

...κι έχω κάτι "πονάκια" τώρα τελευταία στο στήθος...

ΩΧ-ΩΧ-ΩΧ!!! Γιατρέ μου σβήηηηηηηηηνωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω...................

...γι' αυτό, φρόντισε αυτήν την ημέρα!

"Να γελάς σημαίνει να ρισκάρεις να φανείς ανόητος.

Να κλαις σημαίνει να ρισκάρεις να φαίνεσαι συναισθηματικός.

Να πλησιάσεις κάποιον άλλο σημαίνει να ρισκάρεις δέσμευση.

Να ρισκάρεις συναισθήματα σημαίνει να ρισκάρεις να εκθέτεις τον αληθινό σου εαυτό.

Να εκθέτεις τις ιδέες, τα όνειρά σου στον πολύ κόσμο σημαίνει να ρισκάρεις το χάσιμό τους.

Να αγαπάς σημαίνει να ρισκάρεις να μην σε αγαπούν αμοιβαία.

Να ζεις σημαίνει να ρισκάρεις να πεθάνεις.

Να ελπίζεις σημαίνει να ρισκάρεις την απόγνωση.

Να προσπαθείς σημαίνει να ρισκάρεις την αποτυχία.

Όμως πρέπει να παίρνουμε όλα τα ρίσκα, γιατί το μεγαλύτερο χάσιμο στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτα.

Αυτός που δε ρισκάρει τίποτα, δεν κάνει τίποτα, ούτε έχει τίποτα, ούτε είναι τίποτα.

Μπορεί να αποφύγει το να υποφέρει και να πονά, αλλά απλά δεν μπορεί να μάθει, να νοιώσει, να μεγαλώσει, να αγαπήσει, να ζήσει.

Αλυσοδεμένος από τη σιγουριά του είναι σκλάβος.

Έχει χάσει, σαν αποτέλεσμα, την ελευθερία του.

Μόνο αυτός που ρισκάρει είναι ελεύθερος.

Δώσε σημασία στο σήμερα.

Περίμενε τη μέρα αυτή.

Γιατί είναι η ζωή η καρδιά της Ζωής.

Στη σύντομη διάρκεια της πορείας της, υπάρχουν όλες οι πραγματικότητες και οι αλήθειες της ύπαρξης.

Η χαρά του να μεγαλώνεις.

Η απόλαυση της πράξης.

Η δόξα της δύναμης.

Γιατί το χθες είναι μόνο μια ανάμνηση και το αύριο μόνο ένα όραμα.

Αλλά το σήμερα όταν Ζεις καλά, κάνει το χθες μια ανάμνηση ευτυχίας και το κάθε αύριο ένα όραμα ελπίδας.

Γι’ αυτό φρόντισε αυτή τη μέρα."

(Αραβική παροιμία (?) )

Υπνε που παίρνεις...

Έχεις πάρει ένα σημαντικό project στην δουλειά σου που ισοδυναμεί με προαγωγή (έστω και δοκιμαστικά). 

Θες λοιπόν να το γιορτάσεις με τον άνθρωπο σου. Βγάζεις δυο ποτήρια κολονάτα με κόκκινο μυρωδάτο κρασί, πας χαρούμενος στο δωμάτιο του παιδιού να ενημερώσεις ότι "έλα, έχω κάτι σημαντικό να σου πω", για να ανακαλύψεις ότι ο Μορφέας έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος... 

Λες το νέο με χαρά αλλά είσαι ήδη χαμένος από χέρι... Και όχι, δεν θα σας πω την αντίδραση της! :) Take a wild guess (έλα δεν είναι δυσκολάκι! :))) )! 

Πούστη Μορφέα!!!

Απορίες Ανηλίκου

Χτες γυρνούσα με τον Στέλιο μου από την "πόλη Περιστέρι, όχι το πουλί Περιστέρι", μέσω Κωνσταντινουπόλεως.

Στα φανάρια πριν την -"υπέροχη"- γέφυρα τις Χαμοστέρνας, έχουμε σταματήσει κι ένας κύριος με κομμένο το δεξί του χέρι πουλάει χαρτομάντιλα, έχοντας την σακουλίτσα του περασμένη στο κομμένο χέρι.

Γυρίζει ο Στέλιος και λέει:
"Ωωω, ο κύριος κάτι ξέχασε"

"Τι ξέχασε παιδί μου?"

"Ξέχασε το χέρι του μπαμπακούγι μου"

................................................

"Όχι αγάπη μου, δεν το ξέχασε, είχε ένα ατύχημα ο κύριος, χτύπησε το χέρι του και το έχασε"

"Ωωω, ο κύριος έχασε το χέρι του! Που το έχασε μπαμπά?"

Το φανάρι άναψε πράσινο, είχα κλειδωμένα τα παράθυρα και πρόλαβα να καταλάβω την προσπάθεια του Στέλιου μου ν΄ανοίξει το παράθυρο για να τον ρωτήσει: "Συγγνώμη κύριε που χάσατε το χέρι σας?"

:)))))))))

Το περίπτερο

Έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου με δύναμη. Μηχανικά, έβαλε το κλειδί στην μίζα κι η μηχανή πήρε μπροστά.

Ήταν το «φάρμακο» του, η βόλτα με τ’ αυτοκίνητο. Όχι, όμως, έτσι. Όχι έτσι.

Πουθενά δεν πήγαινε. Απλά να βγει στ’ ανοιχτά, στα γρήγορα.

Τόσα χρόνια οδηγός, το σώμα του μπορούσε να δουλεύει στον αυτόματο στο τιμόνι. Μια φορά τον πρόδωσε και παραλίγο να ήταν η τελευταία. Δεν ήταν όμως.

Σταμάτησε μπροστά σ’ ένα σπίτι. Πάρκαρε κι άναψε τσιγάρο. Άφησε τον καπνό να μπει στο μυαλό του, να το ξεθολώσει.

Το αναγνώρισε. Το σπίτι της. Έχει έρθει τόσες φορές. Πως βρέθηκε εδώ δεν το κατάλαβε.

Ο Μάνος δεν απαντούσε. Ούτε στο μήνυμά του τού απάντησε ποτέ. Ήθελε κάτι απόψε. Κάτι να ξεφύγει.

Δίψαγε. Ο λαιμός του ήταν πιο τραχύς κι από τον οδοντωτό στα Καλάβρυτα.

Έφυγε να πάει στο περίπτερο, να πάρει και καπνό, να καπνίσει ένα «βαρύ», ένα «σέρτικο».

Άνοιξε το ψυγείο και πήρε ένα μπουκάλι αλκοόλ. Σταμάτησε στο παραθυράκι.

«Ένα καπνό κι αυτό», έτεινε το χέρι του με το μπουκάλι, «πόσο κάνουν?»

«7 ευρώ»

«Ορίστε»

Γύρισε και τον κοίταξε. Τον κοίταξε κι ο περιπτεράς. Ένας μεσόκοπος, μουσάτος ψαρομάλλης, με μαύρο πουκάμισο. Η ματιά του τον διαπέρασε. Μα πως τον κοίταζε έτσι?

Κατάλαβε τότε ότι το δικό του βλέμμα ήταν... ήταν... Κοίταξε τον κοίλο καθρέφτη που κρεμόταν από το περίπτερο. Τα μάτια του σφιχτά, το βλέμμα του αλαφιασμένο... «Τρελός», σκέφτηκε.

«Μπορείτε να μου τ’ ανοίξετε?» Ο περιπτεράς πήρε το μπουκάλι χωρίς να πει κουβέντα, το έβαλε ανάμεσα στα πόδια του, πήρε ένα μεγάλο κόκκινο Bic αναπτήρα και με δύο προσπάθειες το άνοιξε. Έτεινε το χέρι του με το μπουκάλι.

Μειδίασε...χαμογέλασε...τον κοίταξε...

Πρόλαβε να ψελλίσει ένα «ευχαριστώ». Ο περιπτεράς κατάλαβε... τον κατάλαβε, πως ήταν, τι σκεφτόταν, τι χρειαζόταν ίσως...

Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και του χαμογέλασε...Ναι, αυτό έκανε...

Ήπιε μια γερή γουλιά...δυο, τρεις...Πάτησε βαρύ το πόδι του στο γκάζι...Οι σειρήνες ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσε...

Κι όμως έχει και η κρίση τα καλά της!

(για να γελάσουμε λίγο -όσοι μπορούμε ακόμα- κι ας είναι και παλιό)

Τι νομίζατε;

Επειδή δεν βάλατε το μυαλό σας να σκεφτεί;

Για δείτε:
1. Μου αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου δε με αγριοκοιτάζει αλλά λιώνει στα γέλια. Άσε που έδιωξε κάνα δυο που δε μου άρεσε η μούρη τους.

2. Μου αρέσει που πολλοί φίλοι μου μετανάστευσαν για καλύτερο μέλλον, γιατί θα έχω extra προορισμούς διακοπών στο εξωτερικό.Άσε που όλο και κάτι θα στέλνουν τις γιορτές.

3. Μου αρέσει που ακρίβυνε η βενζίνη και είναι απλησίαστη, και κουνάω λιγότερο το αμάξι γιατί αυτό σημαίνει ότι θα το έχω για περισσότερα χρόνια, κάνω καλό στην καρδιά μου και είμαι και πολύ μούρη όταν προτείνω σε φίλους να πάμε τσάρκα με το αμάξι στην εθνική. Άσε που όταν πάμε για μπάνιο το καλοκαίρι τσοντάρουν πια όλοι για βενζίνη ενώ παλιά κάναν τον Κινέζο.

4. Μου αρέσει που τα καφενεία έχουν γεμίσει άνεργους επιστήμονες με 2 μεταπτυχιακά. Πλέον πας για ουζάκι και αντί για μπάλα συζητάς για μαύρες τρύπες τουλάχιστον.

5. Επιπλέον για τις γκόμενες, είσαι σίγουρος πια 100% ότι δε σε θέλει για τα λεφτά σου.

6. Μου αρέσει που ο κουλουρτζής έξω από τα μπουζούκια έχει πιο πολύ δουλειά από τη λουλουδού μέσα στα μπουζούκια.

7. Μου αρέσει ο καφές που κερδίζω στο τάβλι με φιλαράκια αποτελεί το 2%του μισθού μου που σημαίνει ότι σε 50 παρτίδες έχω βγάλει ένα μισθό.

8. Μου αρέσει που θα κόψουν τα επιδόματα. Δεν άντεχα να περιμένω σε ουρές όρθιος.

9. Μου αρέσει που το μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο, γιατί σε όλους μας έλειπε λίγο πολύ η περιπέτεια στη ζωή μας.

10. Μου αρέσει που μπορώ να έχω κατάθλιψη ελεύθερα. Παλιά μου τα είχαν πρήξει όλοι "Τι σου λείπει ρε μαλάκα; Τη δουλειά σου την έχεις, το αμαξάκι σου,τι άλλο θες;"

11. Μου αρέσει που στο σούπερ μάρκετ σπάνια περιμένεις πια τον μπροστά να χτυπήσει 2 καρότσια ψώνια, και αν πέσεις σε τέτοιον, του λες να σε καλέσει και σένα στο πάρτι.

12. Μου αρέσει που βλέπω αυτούς που αποταμίευαν τόσα χρόνια, να χάνουν τα λεφτά τους, γιατί νιώθω καλύτερα που εγώ τα χάλαγα πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ και τώρα από "σπάταλος" έγινα "προνοητικός" γιατί τουλάχιστον πρόλαβα και τα χάρηκα.

13. Μου αρέσει που γίνονται πιο πολλοί πολιτικοί γάμοι, γιατί σε αυτούς τουλάχιστον δε χρεώνουν για τους πολυέλαιους.

14. Μου αρέσει που την έχουν δει ξαφνικά όλοι οικολόγοι, και καλά ότι κάνουν οικονομία γιατί προστατεύουν το περιβάλλον.

15. Μου αρέσει που λένε ότι θα ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, γιατί επιτέλους θα ξοδέψω τις δραχμές που είχα φυλάξει για ενθύμιο και μου έσπαγαν τα νεύρα όταν δεν είχα μία και υπολόγιζα ότι αντιστοιχούν σε 60-70 ευρώ αλλά δεν τις άλλαζε πια η τράπεζα.

16. Μου αρέσει που αν πω ότι δουλεύω 2 φορές τη βδομάδα με κοιτούν με συμπάθεια και μου λένε κουράγιο, ενώ πιο παλιά σκεφτόντουσαν "Ρε τον τεμπέλη"..

17. Μου αρέσει που θα έχω και γω μία ιστορία πόνου και δυστυχίας να λέω στις επόμενες γενιές για το παρελθόν της χώρας, όπως εμείς ακούγαμε για χούντα και κατοχή. Αλλιώς θα με πέρναγαν για πολύ φλώρο.

ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ , KAMIA OΔΟ με ΤΟ ΟΝΟΜΑ του ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ ???

(Μου το έστειλαν αλλά αξίζει τον χρόνο σας...)

θα έπρεπε όμως...διαβάστε να πάθετε σοκ :

Στην Πάφο γεννήθηκε, σαν σήμερα. Στις 4 Μαΐου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!
Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.
Τα έμπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.
Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.
Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.

Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!
Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.
Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».
Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!

«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε:
«Δεν μπορείς να τρέξεις.».
- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;
- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».
Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.
Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.

«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.
Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».
Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».
Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».
«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»
Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.

Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!
Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαΐου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.
Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.
Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).

Με διαμάντι!
Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.
Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο.
Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να παρακολουθήσετε από το βίντεο εδώ: http://istologio.org/?p=2914

Απολογισμός χθεσινής ημέρας...

"Καληνύχτα"

"Καληνύχτα"

"Χρόνια μου πολλά..."

"...δεν σου λέω και του χρόνου..."

"Σ´ ευχαριστώ.."

Μάχη της Κρήτης

Χτες ήταν η επέτειος από την Μάχη της Κρήτης.

Στα "Λόγια-Σταράτα", λοιπόν, διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικο-μυθιστορηματικό άρθρο, το οποίο βρήκα εξαιρετικό!

Κάνε ΚΛΙΚ και θα το διαπιστώσεις κι εσύ.

Αναπαλαιώσεις...

Έψαχνα λίγο το αρχείο μου κι έπεσα πάνω σ' αυτό που είχα γράψει από το 2007.

Είπα να κάνω μια αναπαλαίωση γιατί η διάθεση το προκαλεί. Δεν θα παραθέσω όλες τις ερωτήσεις, μόνο τις ανανεωμένες:


1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Όταν γεννήθηκε ο Στέλιος μου και τον πήρα για πρώτη φορά αγκαλιά...(η στιγμή)
Όταν υπάρξουμε πάλι...(η συνέχεια)

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
...δεν θυμάμαι...

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Γκούφυ

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Οποιοδήποτε έχουμε κάνει μαζί

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να τιμάει αυτά που φοράει...

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Τίποτα τώρα...

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
"Ψυχή Βαθειά" (και μου χρωστάς μια Αμερικλανιά άνευ προηγουμένου, δεν το ξέχασα! ;) )

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Όταν έγινα πατέρας.

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για την μη-αντίδρασή μου, σε πάαααααρα πολλές καταστάσεις στην ζωή μου.
Για ότι έχει συμβεί...

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Η έλλειψη ονείρων
Ο φόβος ο ίδιος
Να μην είμαι πρότυπο άντρα στον γιο μου

26. Ποιο είναι το μότο σας;
Για 2 πράγματα στην ζωή δεν πρέπει ν'αγχωνόμαστε: γι'αυτά που διορθώνονται και γι'αυτά που δεν διορθώνονται - Φωτόπουλος...αλλά πόσο δύσκολο να είναι αληθινό...

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Αλλού γι' αλλού...

30. Τί σου λείπει περισσότερο;
Ηρεμία...γαλήνη...ψυχική ισορροπία...αγάπη...ευτυχία...

Η Γιορτή μου: 21-05-2012

Σήμερα είναι η γιορτή μου...

Το γράφω εδώ, γιατί έχω κλείσει το ΦΒ...Τελικά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λείπει με το ΦΒ.
Αλλά ξέρω ότι τα Χρόνια Πολλά, έστω τυπικά κι όχι εγκάρδια, σίγουρα θα μου έφτιαχναν το κέφι...

(η μετάφραση δεν είναι πλήρης, αλλά αν πατήσεις πάνω στο βίντεο θα δεις τους στίχοι)

Δανείζομαι την φωνή του Στέλιου μου, που δεν ξέρεις αν αυτό που λέει το εννοεί ή είναι θλιμμένος: "Είμαι πογιύ χαγιούμενος!"...
Σήμερα το πρωί ξύπνησα με πολύ άσχημη διάθεση...πήγα το παιδάκι μου στο σχολείο του (παρ' όλο που για άλλη μια μέρα δεν ήθελε να πάει κι ήταν μουτρωμένος μπροστά στην πόρτα). Πήγα να πάρω και γλυκά από το γνωστό ζαχαροπλαστείο για να κεράσω τους συναδέλφους, να τους "γλυκάνω" και ν' ακούσω τις ευχές τους, μήπως και μου φτιάξει λίγο το κέφι...Δεν υπήρξε το επιθυμητό αποτέλεσμα...
Το τραγούδι αυτό έπαιζε στο ραδιόφωνο το πρωί...Δεν ήξερα ποιο ήταν αλλά με παρέσυρε η μουσική του. Έγραψα κάπου τον τίτλο και το συγκρότημα για να το ακούσω μετά. Τώρα καταλαβαίνω το γιατί...

Δεν υπάρχει χαρά σήμερα, δεν υπάρχει χαμόγελο...Είναι η 2^η χειρότερη μέρα γιορτής της ζωής μου...Μια μέρα «που θα είναι όλη δική μου», είναι μια μέρα που δεν είναι... Κι ας σκέφτομαι τις Τρύπες όταν λένε:

Τελικά, την καλύτερη ευχή (μέχρι τώρα) την πήρα από τον άνθρωπο που βρίζω νυχθημερόν: "Αγαπητέ Κωνσταντίνε,

Σου εύχομαι χρόνια πολλά και κάθε ευτυχία, αυτή που άργησε να έλθει και αυτή που δικαιούσαι."

...ναι, σήμερα είναι η γιορτή μου...:)

Αστρολογία

Σήμερα άνοιξα το www.astro.com, όπως κάνω τακτικά τους τελευταίους μήνες. Ο τίτλος με ιντρίγκαρε, για να πω την αλήθεια μου...Έκατσα λοιπόν και το διάβασα, στην αρχή γρήγορα και μετά με προσοχή:

"Fundamental changes *** Valid during many months: 

 This is an extremely powerful influence, for it represents powerful internal forces for change colliding with powerful resistance from the external world. You are trying to escape the routine, dull and ordinary aspects of your life. You try to find new things that will make your life more exciting and stimulating. But with every effort of this kind, circumstances, duties and obligations seem to hold you back and keep you stuck in an oppressive situation.

You may get to a point where the pressure is unbearable, and then you will make a sudden break for freedom. You may suddenly leave a relationship, an oppressive job or your place of residence, without warning anyone.

On the other hand, it may be possible to create a balance that enables you to sustain a great deal of tension over a long period of time and accomplish a great many changes in a highly structured way. Tasks of considerable difficulty are often accomplished under this influence, and people make Herculean efforts that would otherwise be impossible for them. Serious study and long-range projects requiring great concentration and effort can be undertaken.

Even though this may seem more productive, it really depends upon your situation. Very often a sudden break with what feels like an oppressive situation will clear the air and allow you to make a new and better beginning. On the other hand, it can cost you more than you are willing to pay. But the patient, hard-working manifestation of this energy may create severe mental and physical tensions, even to the point of physical illness. You have to decide what you can handle realistically and determine for yourself the proper course of action. At this time in your life you must make changes at the most fundamental levels. If you do not, in approximately fourteen years the consequences of not making these changes will become very obvious, and you will be confronted with the same issues again under more difficult circumstances.

The interpretation above is for your transit selected for today:
Saturn Conjunction Uranus, , exact at 19:37 
activity period beginning of November 2011 until mid-August 2012"

...μα τόσο ανοιχτό βιβλίο είμαι πια!...

Σήμερα λοιπόν  

Πικραμένος

Μόλις διάβασα ότι υπηρεσιακός Πρωθυπουργός θα είναι ο κ. Πικραμένος...

Μετά συγχωρήσεως δηλαδή προς το πρόσωπό του, το σκεφτόντουσαν πολύ να βάλουν για υπηρεσιακό Πρωθυπουργό κάποιον μ' αυτό το όνομα ?!?!?!

ΗΜΑΡΤΟΝ ΔΛΔ!!!

Δεν μας φτάνουν όλα τ' άλλα, να 'χουμε κι αυτό!!!

(και όχι, δεν διαθέτουν χούμορ οι αρχηγοί των εκλεγμένων κομμάτων, απόδειξη ποια ονόματα προτάθηκαν πριν...)

Όχι!...

...δεν είμαι Θεός ούτε καλός μόνο...είμαι άνθρωπος!

Δωρεάν φαγητό-Συσσίτια Αθήνα και Πειραιά (εκκλησίες)

Το βρήκα στην Μικρή μου και το αναμεταδίδω...

1. Αγ. Αικατερίνη, οδ. Κειριαδών - Αιγηιδών,118 53 Πετράλωνα, τηλ. 210-3458133.
2. Αγ. Αιμιλιανός οδ. Αθαμανίας 17, 104 44, Σκουζέ, τηλ. 210-5129091.
3. Αγ. Ανάργυροι, Πλ. Αγ. Αναργύρων, 135 61 Αγ. Ανάργυροι, τηλ. 210-2611689.
4. Αγ. Ανάργυροι, οδ. Κεφαλληνίας και Δαμασκηνού, 163 42 Ηλιούπολη, τηλ. 210-9930 817.
5. Αγ. Ανδρέας, οδ. Ωρωπού και Τεω, 111 42 Άνω Πατήσια, τηλ. 210-2914686.
6. Αγ. Ανδρέας, οδ. Γιάνναρη 24, 104 45 Κ. Πατήσια, τηλ. 210- 8323193.
7. Αγ. Απόστολοι Τζιτζιφιών, οδ. Αγ. Αποστόλων 4, 176 75 Καλλιθέα, τηλ. 210- 9422021.
8. Αγ. Αρτέμιος, οδ. Φιλολάου 165, 116 32 Παγκράτι, τηλ. 210-7514125.
9. Αγ. Ασωμάτων, οδ. Θερμοπυλών 5, 104 35 Θησείο, τηλ. 210-5240675.
10. Αγ. Βαρβάρα, οδ. Αγ. Βαρβάρας 85, 172 35 Δάφνη, τηλ. 210-9711661.
11. Αγ. Βασίλειος, Αγ. Βασιλείου 52, 173 43 Αγ. Δημήτριος, τηλ. 210-9717890.
12. Αγ. Γεράσιμος, οδ. Αγ. Γερασίμου 30, 157 71 Άνω Ιλίσια, τηλ. 210-7793331.
13. Αγ. Γεώργιος, οδ. Πλάτωνος 51, 104 41 Ακαδημία Πλάτωνος, τηλ. 210- 5142658.

(επανα) Πατρισμός

(επανα) Σύσταση

(επανα) Προσδιορισμός

(επανα) Σύνδεση

...μακάρι να μπορούσα να πω με λόγια, όσα η καρδιά μου αντέχει...

...μακάρι να μπορούσα να δείξω, όσα η ψυχή μου ποθεί...

..............................................................................................

...Reset...

ΜΜΕ όλων των χωρών ενωθείτε...

Το διάβασα στην Καλόγρια (μην μπερδευτείτε, είναι ο άλλος εαυτός της γνωστής και μη εξαιρετέας Κωλόγριας ;) )

Πράγματι, δεν ξέρεις για ποιο λόγο να πρωτο-σοκαριστείς...για ποιο λόγο να πρωτο-βρίσεις...για ποιο λόγο να πρωτο-λυπηθείς...

Αυτό που παρατήρησα σε πρώτη "ανάγνωση" είναι η ομοιότητα των βρετανικών με τα ελληνικά ΜΜΕ...Από την ίδια σχολή τους βγάζουνε?!?!?!?!

Τι άλλο να πω...απλά δείτε το...

Το ανέκδοτο κείμενο της ομιλίας του Οδυσσέα Ελύτη στη Στοκχόλμη

Νομίζω ότι μια προσεκτική ανάγνωση του παρακάτω κειμένου που έλαβα σήμερα, αξίζει τον κόπο...

Σας προωθώ αυτό το υπέροχο ανέκδοτο κείμενο του Οδυσσέα Ελύτη
απο ομιλία του στη Στοκχόλμη τον Νοέμβριο του 1979, ακριβώς μετά την
τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το
έργο του.
Tο κείμενο δημοσιεύθηκε το 2011 απο το Αθηναικό Πρακτορείο
Ειδήσεων, με αφορμή την ολοκλήρωση του εορτασμού των 100 χρόνων απο
τη γέννησή του μεγάλου αυτού Ποιητή και Έλληνα.

......................

Fuck-ts

(especially from where I am right now! :) )

Χαμόγελο

Τίποτα δεν μπορεί να προσδιορίσει το χαμόγελο και την ειλικρίνειά σου καλύτερα, από το χαμόγελο και το γέλιο ενός μικρού παιδιού, όταν το κοιτάς και του χαμογελάς.


(...σ' ευχαριστώ μικρέ μπόμπιρα εκ Ιωαννίνων μου μ' έκανες να το καταλάβω :) )

Χτες το κατάλαβα, από την Λ.Α....

Δάνεισε λεφτά σ’ έναν εχθρό και τον κέρδισες.

Δάνεισε σ’ έναν φίλο και τον έχασες.

Βενιαμίν Φραγκλίνος

...just have internet! ;)

Συντροφικότητα

...γιατί άμα είσαι σύντροφος, είσαι και στα καλά και στα κακά...:)

But now I see the sun, no, nothing else matters...

Lay beside me, tell me what they've done
Speak the words I wanna hear, to make my demons run
The door is locked now, but it's open if you're true
If you can understand the me, than I can understand the you
Lay beside me, under wicked sky
The black of day, dark of night, we share this paralyze
The door cracks open, but there's no sun shining through
Black hearts scarring darkness still, but there's no sun shining through
No, there's no sun shining through
No, there's no sun shining

What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you

Yeah
What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone
Could you be there, 'cause I'm the one who waits for you
Or are you unforgiven too?

Lay beside me, this won't hurt, I swear
She loves me not, she loves me still, but she'll never love again
She lay beside me, but she'll be there when I'm gone
Black hearts scarring darker steel, yes, she'll be there when I'm gone
Yes, she'll be there when I'm gone

Dead sure she'll be there

What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you

Yeah
What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone


Could you be there, 'cause I'm the one who waits for you
Or are you unforgiven too?

Lay beside me, tell me what I've done
The door is closed, so are your eyes
But now I see the sun, now I see the sun
Yes, now I see it

What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you

Yeah
What I've felt, what I've known
So sick and tired, I stand alone
Could you be there, 'cause I'm the one who waits
The one who waits for you

Oh, what I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you
So I dub thee unforgiven

Oh, what I've felt
Oh, what I've known

I take this key
And I bury it in you
Because you're unforgiven too

Never free
Never me
'cause you're unforgiven too
OH 

So close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
and nothing else matters

never opened myself this way
life is ours, we live it our way
all these words I don't just say
and nothing else matters

trust I seek and I find in you
every day for us something new
open mind for a different view
and nothing else matters

never cared for what they do
never cared for what they know
but I know

so close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
and nothing else matters

never cared for what they do
never cared for what they know
but I know

never opened myself this way
life is ours, we live it our way
all these words I don't just say

Trust I seek and I find in you
every day for us something new
open mind for a different view
and nothing else matters

never cared for what they say
never cared for games they play
never cared for what they do
never cared for what they know
and I know
YE-YEAH!!!

so close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
no nothing else matters

Παπαγιαννόπουλος

"Βάζω στοίχημα ότι ο Γκόρτσος θα βγει με μεγάλη διάφορα"

"Άσε Παντελή, μην βάζεις στοίχημα, θα το χάσεις"

"Γιατί;"

 (κι η αθάνατη επωδός):

"Οι εκλογές αυτές είναι μουγκές"

Τρύπες...

...όταν έχεις εξουθενώσει το σώμα σου για να πέσεις για ύπνο...

...όταν έχεις απασχολήσει το μυαλό σου με ανούσια πράγματα για να μην σκέφτεσαι...

...όταν έχεις φέρει τον εαυτό σου στα σωματικά του όρια...

...όταν κλείσεις τον υπολογιστή, την τηλεόραση και τα φώτα...

...όταν το σκοτάδι σε αγκαλιάσει...

...όταν οι αντιστάσεις σου χαλαρώσουν...

...τότε...

...τότε η πραγματικότητα σε χτυπάει σαν κορμός δέντρου...

...τότε ορμάνε τσουνάμι οι βρώμικες λέξεις, οι άθλιες εικόνες, τα βασανιστικά αισθήματα...

...τότε ο κόμπος στον λαιμό σου γίνεται ένας με τον τρυποκάρυδο στο στήθος σου, με την πέτρα στο στομάχι σου...

...τότε είσαι εσύ κι ο εαυτός σου, κανείς άλλος...

...τότε ξέρεις ότι είναι η στιγμή σου, γυμνός χωρίς φύλα συκής...

...τότε μόνο μπορείς να δεις καθαρά το πριν και το τώρα, το παρελθόν και το παρόν...πιστεύοντας μόνο στο αύριο...

...και τότε...μόνο τότε...

"Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή

Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή"