Γιορτή του Πατέρα

Το Σάββατο ξύπνησα με νεύρα...Όλα και όλοι μου φταίγανε!

Θες κάποιο άσχημο όνειρο? Θες το πρωινό ξύπνημα του Στέλιου στις 7.30 και 9.00, ενώ ήθελα πολύ να κοιμηθώ λόγω ταξιδιού και κούρασης? Θες τα άστρα?

Ότι κι αν ήταν, είχα νεύρα...και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτή τη κατάσταση ΧΩΡΙΣ να ξέρεις την γεννεσιουργό αιτία! Γιατί, απλά, όλα τ' άλλα είναι δικαιολογίες του μικρού παιδιού...

"Έσπρωξα" την μέρα μέχρι το απόγευμα όπου μπήκα να κάνω ένα ντουζ να ηρεμήσω και να δροσιστώ. Βγαίνοντας από το μπάνιο με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη: ήταν ο Στελλάκος μου, κρατώντας στα χέρια του δύο πραγματάκια, μια κόκκινη καρτούλα και ένα χαρτί τυλιγμένο ρολό, λέγοντάς μου "Χρόνια Πολλά μπαμπακούλη μου"!...

Έπαθα πλάκα κι έμεινα να τον χαζεύω, λες και ήταν εξωγήινος. Η Μικρή μου είχε σκάσει στα γέλια και μου εξήγησε ότι ήταν η γιορτή του Πατέρα! Έσκυψα να πάρω τα δώρα μου, να τον αγκαλιάσω σφιχτά και να τον φιλήσω πολύ! :)

Το χαρτί είχε ένα κείμενο πολύ συγκινητικό:

Τι είναι ο πατέρας;

Ο Θεός πήρε την δύναμη ενός βουνού 

το μεγαλείο ενός δέντρου

την ζεστασιά του καλοκαιρινού ήλιου

την ηρεμία της θάλασσας

τη γενναιόδωρη ψυχή της φύσης

το παρήγορο χέρι της νύχτας

την σοφία των χρόνων

τη δύναμη του αετού

τη χαρά του ανοιξιάτικου πρωινού

την υπομονή της αιωνιότητας

το βάθος της ανάγκης για οικογένεια...

...τα συνδύασε όλα αυτά...

κι όταν δεν είχε τίποτε άλλο να προσθέσει

ήξερε πως το δημιούργημά του είχε ολοκληρωθεί

κι έτσι έφτιαξε τον...πατέρα!!!

κι από πίσω είχε κάνει μια -περίπλοκη για τα μάτια μου αλλά πολύ όμορφη- ζωγραφιά μας! :) :) :)

Πως να μην είμαι ευτυχισμένος κι ευγνώμων? :) :) :)