Την αφορμή, ή μάλλον την θύμηση για το παρόν, μου την έδωσε η Vista και είναι από το 1993!
(ΔΕΝ έχω παραβλέψει το γεγονός ότι ΔΕΝ λαμβάνετε σοβαρά την απειλή μου για κάθοδο στην Πλατεία Συντάγματος όπως είμαι στην φωτό του προφίλ μου μάλλον, ε? Γι' αυτό δεν δίνετε σημασία στα τοστάκια (2πλό τυρί-ζαμπόν-μαγιονέζα) αυτού του θέματος, ε? ..... Χμμμ ..... Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον ΘΕΛΕΤΕ να κατέβω έτσι στην Πλατεία... Οπότε το αλλάζω και σας λέω ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να κατέβω έτσι στην Πλατεία!!! Ο μόνος τρόπος να το πετύχετε είναι να διαβάσετε τα εν λόγω τοστάκια μου! ;) Τέλος απειλής, πάμε στο προ-κείμενο!)
Τον Σεπτέμβριο του 1993 έφυγα πρώτη φορά εξωτερικό για σπουδές. Η πόλη ήταν όμορφη, μεγάλη και καθόλου στριμωγμένη, παρά τους 300.000+ κατοίκους της. Δεν μπορώ να την συγκρίνω με την γενέτειρά μου (χιχιχι) αλλά είχε πολύ πράσινο και ποτάμι μεγάλο.
Η πρώτη μου εντύπωση από το κυκλοφοριακό ήταν άμεση, ξαφνική και πρωτόγνωρη! Καθώς ετοιμαζόμουν να περάσω κάθετα έναν δρόμο, σε σημείο που δεν είχε "ζέβρα", είδα να έρχεται ένα αυτοκίνητο με σχετικά κανονική προς μεγάλη (για πόλη) ταχύτητα. ΑΜΕΣΩΣ ανέβηκα στο πεζοδρόμιο κι ετοιμαζόμουν ν' ακούσω τα "γαλλικά" μου!...
Αντ' αυτού, το αυτοκίνητο σταμάτησε, ο οδηγός του με κοίταξε, μου χαμογέλασε και μου έκανε νεύμα να περάσω!!!... Δεν το κρύβω, μούδιασα εκείνη την στιγμή και δεν το "χωρούσε" το μυαλό μου αυτό που ο οδηγός του αυτοκινήτου έκανε! "Μα...", σκέφτηκα για λίγο αλλά τον ευχαρίστησα και πέρασα.
"Τυχαίο θα ήταν", σκέφτηκα...Με την πάροδο των ημερών, όμως, διαπίστωσα ότι μόνο τυχαίο δεν ήταν! Και (δυστυχώς - θα εξηγήσω γιατί) μου έγινε ευχάριστη συνήθεια! :) Τώρα (τότε) το μόνο που κοίταζα ήταν μήπως κατά λάθος ερχόταν κάποιος με πιο μεγάλη ταχύτητα και δεν προλάβαινε να φρενάρει, αλλιώς πέρναγα σχεδόν αβίαστα και άκοπα από τις διαβάσεις των δρόμων.
Το "δυστυχώς" που ανέφερα έχει να κάνει με την Χριστουγεννιάτικη επιστροφή μου στην γενέτειρά μου... Βγήκα, το λοιπός, ο καλός σου να πάω για ψώνια. Φτάνω σε μια διασταύρωση πολύ κοντά στο σπίτι μου και περιμένω ν' ανάψει το πράσινο φανάρι των πεζών. Ξέρω ότι το φανάρι των αυτοκινήτων που μπορείς να στρίψεις προς την κατεύθυνσή μου αναβοσβήνει με κίτρινα βελάκια ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΡΙΒΕΙΣ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ!!! (έτσι, για να θυμόμαστε λίγο και τον ΚΟΚ - όχι το γλυκό, ε???)
Ανάβει πράσινο για τους πεζούς, αρχίζω και περνάω με χαρά τον δρόμο... ώσπου ακούω φρενάρισμα, κόρνα και "Που πας ρε? Θες να με στείλεις φυλακή???"
"Γιατί να σας στείλω φυλακή? Άναψε το πράσινο για τους πεζούς, είμαι σε διάβαση κι έχω προτεραιότητα!"
"Κι όταν θα 'σαι στο χώμα, αυτό θα τους πεις?"
..........................................................................
Έκτοτε έμαθα να ξεχωρίζω την ανεμελιά του εξωτερικού από τον μοναδικό ΚΟΚ που ισχύει στην γενέτειρά μου: όποιος προλάβει έχει προτεραιότητα!!! :) :) :)
(ΔΕΝ έχω παραβλέψει το γεγονός ότι ΔΕΝ λαμβάνετε σοβαρά την απειλή μου για κάθοδο στην Πλατεία Συντάγματος όπως είμαι στην φωτό του προφίλ μου μάλλον, ε? Γι' αυτό δεν δίνετε σημασία στα τοστάκια (2πλό τυρί-ζαμπόν-μαγιονέζα) αυτού του θέματος, ε? ..... Χμμμ ..... Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον ΘΕΛΕΤΕ να κατέβω έτσι στην Πλατεία... Οπότε το αλλάζω και σας λέω ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να κατέβω έτσι στην Πλατεία!!! Ο μόνος τρόπος να το πετύχετε είναι να διαβάσετε τα εν λόγω τοστάκια μου! ;) Τέλος απειλής, πάμε στο προ-κείμενο!)
Τον Σεπτέμβριο του 1993 έφυγα πρώτη φορά εξωτερικό για σπουδές. Η πόλη ήταν όμορφη, μεγάλη και καθόλου στριμωγμένη, παρά τους 300.000+ κατοίκους της. Δεν μπορώ να την συγκρίνω με την γενέτειρά μου (χιχιχι) αλλά είχε πολύ πράσινο και ποτάμι μεγάλο.
Η πρώτη μου εντύπωση από το κυκλοφοριακό ήταν άμεση, ξαφνική και πρωτόγνωρη! Καθώς ετοιμαζόμουν να περάσω κάθετα έναν δρόμο, σε σημείο που δεν είχε "ζέβρα", είδα να έρχεται ένα αυτοκίνητο με σχετικά κανονική προς μεγάλη (για πόλη) ταχύτητα. ΑΜΕΣΩΣ ανέβηκα στο πεζοδρόμιο κι ετοιμαζόμουν ν' ακούσω τα "γαλλικά" μου!...
Αντ' αυτού, το αυτοκίνητο σταμάτησε, ο οδηγός του με κοίταξε, μου χαμογέλασε και μου έκανε νεύμα να περάσω!!!... Δεν το κρύβω, μούδιασα εκείνη την στιγμή και δεν το "χωρούσε" το μυαλό μου αυτό που ο οδηγός του αυτοκινήτου έκανε! "Μα...", σκέφτηκα για λίγο αλλά τον ευχαρίστησα και πέρασα.
"Τυχαίο θα ήταν", σκέφτηκα...Με την πάροδο των ημερών, όμως, διαπίστωσα ότι μόνο τυχαίο δεν ήταν! Και (δυστυχώς - θα εξηγήσω γιατί) μου έγινε ευχάριστη συνήθεια! :) Τώρα (τότε) το μόνο που κοίταζα ήταν μήπως κατά λάθος ερχόταν κάποιος με πιο μεγάλη ταχύτητα και δεν προλάβαινε να φρενάρει, αλλιώς πέρναγα σχεδόν αβίαστα και άκοπα από τις διαβάσεις των δρόμων.
Το "δυστυχώς" που ανέφερα έχει να κάνει με την Χριστουγεννιάτικη επιστροφή μου στην γενέτειρά μου... Βγήκα, το λοιπός, ο καλός σου να πάω για ψώνια. Φτάνω σε μια διασταύρωση πολύ κοντά στο σπίτι μου και περιμένω ν' ανάψει το πράσινο φανάρι των πεζών. Ξέρω ότι το φανάρι των αυτοκινήτων που μπορείς να στρίψεις προς την κατεύθυνσή μου αναβοσβήνει με κίτρινα βελάκια ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΡΙΒΕΙΣ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ!!! (έτσι, για να θυμόμαστε λίγο και τον ΚΟΚ - όχι το γλυκό, ε???)
Ανάβει πράσινο για τους πεζούς, αρχίζω και περνάω με χαρά τον δρόμο... ώσπου ακούω φρενάρισμα, κόρνα και "Που πας ρε? Θες να με στείλεις φυλακή???"
"Γιατί να σας στείλω φυλακή? Άναψε το πράσινο για τους πεζούς, είμαι σε διάβαση κι έχω προτεραιότητα!"
"Κι όταν θα 'σαι στο χώμα, αυτό θα τους πεις?"
..........................................................................
Έκτοτε έμαθα να ξεχωρίζω την ανεμελιά του εξωτερικού από τον μοναδικό ΚΟΚ που ισχύει στην γενέτειρά μου: όποιος προλάβει έχει προτεραιότητα!!! :) :) :)
Ακριβώς... τι να την κάνεις την προτεραιότητα όταν θα μας βλέπεις από κάτω; Καπέλο για να μην ηλιάζεσαι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετίσματα :)))
χαχαχαχαχαχαα, έτσι ακριβώς!!! :)))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤολμώ να κάνω μια προσπάθεια να βρω τη χώρα... Γαλλία; Γιατί εκεί πραγματικά οι οδηγοί συνήθως προσέχουν τον πεζούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή... στην Ιταλία που έχω μια κάποια εμπειρία μάθαμε πως προτεραιτότητα έχει ο μεγαλύτερος... Το λεωφορείο νικά το αυτοκίνητο, το αυτοκίνητο τη μηχανή, η μηχανή το ποδήλατο... και ο πεζός δικαιούται οπουδήποτε να αποπειραθεί την αυτοκτονία περνώντας το δρόμο.
Και βέβαια όσο νοτιότερα τόσο πιο χαοτικά γίνονται τα πράγματα.
Κοντά έπεσες στην γλώσσα, λίγο πιο βόρεια ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααααα, καλά! Για Ιταλία σε άλλο τόστ (2πλό τυρί-μαγιονέζα-προσούτο!)!
Τρελό γέλιο λέμε! :) :) :)
Βέλγιο; Δεν έχω μεγάλη εμπειρία εκεί... με το τρένο που πέρασα, ή στον αυτοκινητόδρομο δεν συναντά κανείς καταστάσεις πεζό με αυτοκίνητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω όμως και στην Ολλανδία (που ναι, δεν μιλούν εκεί Γαλλικά) είναι οι οδηγοί προσεκτικοί... Στη Γερμανία άμα έχεις φανάρι έχεις προτεραιότητα και ως οδηγοί ξαφνιαζόμαστε όταν κάποιοι δε φέρονται ανάλογα.
Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι σε πολλές επαρχιακές πόλεις της Ελλάδος το να σταματάει το αυτοκίνητο όταν ο πεζός κατεβάζει το πόδι του στην διάβαση είναι καθημερινό φαινόμενο πολλών ετών τώρα , ευχαριστώ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ/ή φίλε/η
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο περιστατικό που αναφέρω είναι από το 1993, δλδ 20 χρόνια σχεδόν πίσω! Αναφέρθηκα στην γενέτειρά πόλη μου γιατί μέχρι τότε δεν είχα εμπειρία από άλλες πόλεις.
Έκτοτε, και ειδικά από το 2006 και μετά, έχω "οργώσει" οδηγώντας και περπατώντας όλες -σχεδόν- τις πόλεις της Ελλάδας (εξ' ου και τα "Ημερολόγια Οδοστρώματος") :)
Και ναι, είναι αλήθεια αυτό που αναφέρετε σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ειδικά στις επαρχιακές "πρωτεύουσες". Αλίμονο αν μετά τόσες γενιές νέων οδηγών δεν γινόταν μια αλλαγή συμπεριφοράς! :)
Όμως έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για να μπει στο υποσυνείδητο και να γίνει αυτόματη αντίδραση για όλους μας :)
Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες από το "φτωχικό" μου!