Τελικά μήπως είμαι downnιάρης?

Το χθες έκλεισε όμορφα...Συνάντησα παλιές φίλες, προηγούμενους έρωτες, εφηβικούς και μεταγενέστερους...

Είδα ότι άφησα το σημάδι μου κι εγώ κι αυτό μ'εκανε χαρούμενο. Μην με παρεξηγήσετε, δεν το λέω εγωιστικά! Ούτως ή άλλως αυτές μ'απορρίψανε ή με διώξανε...Απλά ήταν μια ικανοποίηση, να βλέπω ότι τελικά δεν με ξεχάσανε, ότι κάτι καλό άφησα στην ψυχή και την καρδιά τους, ίσως και κάποια επιθυμία ξανάσμιξης ή και μόνο το "αν"...

Το σήμερα άνοιξε την πύλη του στην συννεφιά... Εντάξει δεν λέω, δρόσισε! Αλλά, Θεούλη μου, νυσάφι! Καλοκαίρι έχουμε! Το χειμώνα μαρτυρήσαμε! Άσε μας κι εμάς λίγο να χαρούμε!....
Αλλά πουουου αυτός, τον χαβά του! Εμένα θ'ακούσει?

Η δουλειά καλά κρατεί, τρέξιμο από 'δώ κι από 'κεί, ψιλοάσκοπο, χαρτούρα κι Άγιος ο Θεός! Κι εκεί είναι που σκάει το μηνυματάααακιιιι! Όχι που θα σας άφηνα παραπονεμένους να μην μάθαιτε αν πήρε ή όχι! Σας το παραθέτω αυτούσιο, τα συμπεράσματα δικά σας:
"Καλημέρα σας!Πως είστε;Γυρίσαμε από τα Παρίσια!Πολύ όμορφα περάσαμε!Να πας! (Σ.Σ. !!!!! πως μωρή?)Σε ευχαριστώ πολύ για το βραχιόλι.Είσαι πολύ καλός!(Σ.Σ. μαλάκας,κορόιδο,βλάκας,να-τρέχεις-πίσω-από-μένα κτλ) Τώρα θα το φοράω.Τι νέα από τα μαθήματα;Διαβάζεις;Φιλιά και καλά να περνάς."

....Αυτό!...Το΄στειλε εν ώρα δουλειάς...Ούτε να σηκώσει το γαμημένο το τηλέφωνο να με πάρει, τζάμπα είναι από την εταιρεία...Ένα ξερό μήνυμα....
Δεν πειράζει, αγόρι μου, στο ύψος σου εσύ (και τι ύψος, 1.95)! Δεν απάντησα...και δεν ξέρω αν θ'απαντήσω και καθόλου σε μήνυμα....Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν μούσμουλα, σκέφτηκα!

(χε,χε,χε-πονηρό γελάκι από το διαολάκι πίσω από την πλάτη μου)

Δεν ήξερα, δεν ρώταγα! Δεν ρώτησα αλλά έμαθα...

"Χτυπάω" το νουμεράκι της κοπέλας που είχα γνωρίσει πριν μερικές εβδομάδες και την ξανάδα χτες (χτες μου το΄δωσε κι όλας). Νόμιζα πως "έπαιζε" παιχνίδι κι αποφάσισα να δω που πάει....3-0 με πέναλτυ από τ'αποδυτήρια και πριν βγάλω ακόμα την φόρμα της προθέρμανσης! Κοντολογίς έχει φίλο στο Ηράκλειο και θα'ρθει το Σ/Κ και άμα είναι θα με πάρει την άλλη Τρίτη να βγούμε να τα πούμε....(τα κάλαντα, ίσως?...λέω 'γω τώρα!)

Να'μαι άλλη μια φορά με το απόλυτο μηδέν! Μηδέν στην καρδιά, μηδέν στην αγκαλιά, μηδέν εις το πηλίκον...


LaLaLaLa Life is wonderfull ,όπως λέει και το τραγουδάκι...Ναι, η ζωή είναι υπέροχη! Και τελικά, όλα αυτά με κάνουν πιο δυνατό (αφού δεν με σκοτώνουν...) και καλύτερο, για να δωθώ όταν -και ΑΝ- θα΄ρθει η κατάλληλη...

Μ'ακούς ? ..... Σε περιμένω ! :-)