Μια μικρή γεύση από πανοραμικές/εναέριες φωτό του (κατ'εμέ) επίγειου παράδεισου!Τα χρώματα που βλέπετε είναι αληθινά! Στην φωτό1 βλέπετε μπροστά την λιμνοθάλασσα,το Τηγάνι στην μέση και την Γραμβούσα στο βάθος. Στην φωτό2 είναι τα χρώματα πιο ζωντανά και πιο κοντά ενώ στην φωτό3 βλέπετε το βαθύ, καθαρό μπλε της θάλασσας, όπου μπορείς να διακρίνεις τους αχινούς σε βάθους...20+ μέτρων!Πριν 2 χρόνια αποφάσισα να πάω κι εγώ στον Μπάλο που τόσα είχα ακούσει γι'αυτόν. Θα μου πείτε "μα καλά,ζεις δίπλα του και δεν είχες πάει ποτέ μέχρι τώρα?"...αλλά δεν θα ξέρω να σας απαντήσω!:-) Έτσι, σαν καλός τουρίστας, επιβιβάστηκα στα καραβάκια της γραμμής και ακολούθησα το πρόγραμμα.Το πρώτο πράγμα που μ'εντυπωσίασε ήταν το καρνάγιο, σμιλεμένο πάνω στον αφιλόξενο βράχο του ακρωτηρίου της Γραμβούσας, σε ύψος πάνω από 20 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας! Ήταν ένα αρχαίο καρνάγιο, που σ'έκανε ν'αναρωτηθείς που ήταν το επίπεδο του νερού πριν μερικές χιλιάδες χρόνια! Σειρά είχε να καβαντζάρουμε το ακρωτήρι και τότε το θέαμα έγινε μοναδικό! Δεξιά μας το νησάκι της Γραμβούσας με το ενετικό του φρούριο και στο βάθος ο Μπάλος....Φτάνοντας πρώτα στην Γραμβούσα, η θάλασσα ήταν μέτριας ομορφιάς, αν κι αυτό που ξεχώριζε ήταν το ναυάγιο στο βάθος. Αποφάσισα ν'ανέβω στο φρούριο παρ'όλο που έκανε την ζέστη της παλαβής αρκούδας!!! Μόνο όμως τότε συνειδητοποίησα πόσο "ψαγμένοι" ήταν οι Ενετοί! Από το φρούριο έβλεπες τα πάντα σε ακτίνα χιλιομέτρων, ενώ ο βράχος από μόνος του εμπόδιζε οποιονδήποτε αποφάσιζε να το καταλάβει! Δεν ήταν παράδοξο λοιπόν που στην Κρητική επανάσταση του φρούριο δεν μπόρεσε να πέσει στα χέρια των Τούρκων παρά μόνο όταν έγινε η συνθηκολόγηση! (και ολίγον από ιστορία:-))Από 'κεί ψηλά έβλεπα και τον Μπάλο, όχι καθαρά, αλλά ίσα-ίσα για να μου προξενίσει την περιέργεια! Όταν με το καλό επιβιβαστήκαμε στο πλοιαράκι με κατεύθυνση την παραλία, είχα μεγάλη αγωνία για να επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες μου... Αλλά, μάταια.............Οι προσδοκίες μου δεν έφταναν ούτε...στο 1/100 αυτού που αντίκρισα!!! (πιστέψτε με, είναι πιο μαγικό από τις φωτό!) Πλατσουρίσαμε στα νερά επί ώρες κι όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε (...σαν καλοί τουρίστες φεύγουμε μετά από 4 ώρες...) έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου : την επόμενη φορά θα έρθω για να μείνω!!!!.......Αλλά αυτό, σε άλλο ποστάκι!:-)......Για να υπάρχει και ολίγη αγωνία!:ΡΡΡ
.....Πάμε ? :-).....
Καλημέρες, καλό μήνα να΄χουμε!Ξέρω ότι τώρα είστε σε κάποια παραλία και λιώνετε τα κορμιά σας (εκτός από σένα,bato) κι είπα, πριν ξεκινήσω κι εγώ για 'κεί, να γράψω ένα quickie (ποστάκι, όχι σεξάκι-μην παρεξηγηθούμε κι όλας!:-))Από την μέρα που ξεκίνησα αυτό το blogάκι, συνειδητοποίησα ότι τελικά θέλω πολλά να πω και δεν τα είχα βγάλει τόσο καιρό! Κι η παρουσία/σχόλιά σας με βοηθάνε πολύ σ'αυτό....Τελικά, ξέρετε τι μ'ενοχλεί πιο πολύ στην ζωή μου ? ...... Το "καλό παιδί" !Πάντα ήμουν το "καλό παιδί" για όλους και όλες. Στην αρχή μ'άρεσε, ήμουν περήφανος γι'αυτό. Αργότερα, στο γυμνάσιο και το λύκειο, όταν είχαμε τα πρώτα νεανικά σκιρτίματα (τα είχα από το νηπιαγωγείο,βέβαια, αλλά τώρα είχαν άλλη...μορφή:-)) το να είσαι καλό παιδί σήμαινε ότι η κοπέλα που σου άρεσε ερχόταν να σου εκμυστηρευτεί τον καημό της για τον "δικό" της, λες και ήμουν η καλύτερή της φιλενάδα (...γιατρέ,ν'ανησυχήσω?)...Ακόμα πιο αργότερα, κατάλαβα ότι στον κόσμο των γυναικών το "καλό παιδί"=μαλάκας-που-μας-καλύπτει-τον-εγωισμό-αλλά-εμείς-θέλουμε-τον-μάτσο-που-θα-μας-δέρνει-κι-όλας κτλΈτσι, τώρα όποτε ακούω ότι είμαι "καλό παιδί" , θέλω να τον μπουφλίσω, όποιος κι αν είναι αυτός!Θέλωνα γίνω το "κακό παιδί", μπορώ?..........................Μπααααααααα........................
Καλησπέρα και πάλι.....Μετά από 24 ώρες περιήγησης στα blog είδα διάφορα πράγματα.....Κατ΄αρχήν το καλοσώρισμά σας! Ήταν πολύ ευγενικό και πρόσχαρο! Σας ευχαριστώ πολύ!Αποφάσισα να γράψω το blogάκι αυτό με αφορμή κάποια σχόλια του sigmund στης μικρής ολλανδέζας κι αφού έχω ηρεμήσει κάπως από το χτεσινό "παραλήρημά" μου...Carpe diem λοιπόν...να μια φράση που είχα ξεχάσει μετά από 2 χωρισμούς μακροχρόνιας σχέσης και αρραβώνα, αγωνίας γι'αναγνώριση του πτυχίου και ανεύρεσης δουλειάς. Τώρα θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν και χειρότερα -και δεν θα διαφωνήσω! Απλά ο καθένας μπορεί να μιλάει με τις εμπειρίες του κι όχι μ'αυτές των άλλων...Όταν είχα δει τον "Κύκλο των χαμένων ποιητών" είχα πει πως αυτή η φράση θέλω να με συνοδεύει σ'όλη μου την ζωή. Αλλά ξέρετε πόσο εύκολα ξεχνιέται, ειδικά άμα μπεις σε καμιά περίεργη ρουτίνα? Είδαν πολλά τα μάτια μου (το εξωτερικό τελικά είναι μεγάααλο σχολείο) κι αποφάσισα έστω και τώρα ν'αλλάξω γραμμή πλεύσης. Όχι τελείως αλλά με παραλλαγές. Σε κάθε κατάσταση της ζωής μου να κάνω ένα cost-benefit ισολογισμό και να βλέπω τι είναι αυτό που μ'αρέσει και δεν μου προκαλεί πόνο...Ξέρω βέβαια ότι δεν είμαι ο εαυτός μου έτσι....Ξέρω ότι κάπου βαθιά μέσα μου μια φωνούλα μου λέει "και τώρα τι καταλαβαίνεις?"...Έχω πει, γεννήθηκα σε λάθος χρόνο κι εποχή...έπρεπε να γεννηθώ νωρίτερα...πολύ νωρίτερα....μερικές δεκαετίες ίσως νωρίτερα.....Δεν μπορώ να καταλάβω πολλά πράγματα για τον τρόπο που σκέφτονται ,επι παραδείγματι, οι γυναίκες την σήμερον...Είναι τόσο δύσκολο να τις ακούς να ζητάνε ένα σύντροφο πιστό,αφοσιωμένο και που να τις αγαπάει πραγματικά, κι όταν αυτός παρουσιάζεται,...στρίβειν και κοιτάμε αλλού γιατί ξαφνικά θυμηθήκανε ότι τους αρέσει η περιπέτεια...Όπως λέει κι ο φίλος μου ο roupis "όλες οι γυναίκες που έχω γνωρίσει θέλουν ένα σταθερό δεσμό, με αγάπη,έρωτα,οικογένεια,γάμο και αφοσίωση και παραπονιούνται ότι δεν τον βρίσκουν...εσύ είσαι ο μοναδικός άντρας που ξέρω που θέλει να τα προσφέρει αυτά και δεν σου "κάθεται" καμία...έ,δεν είσαι βλαμμένος?" (ήταν πάνω σε μια συζήτηση για το αν είμαι ή όχι φυσιολογικός!:-) Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω!Έτσι λοιπόν αλλάζουμε το παραμύθι..."Διώξε για να έχεις" που είχε πει και μια φίλη...Αν και ποτέ δεν μ'έβρισκε σύμφωνο το "κολλάνε σαν τα γραμματόσημα άμα τις φτύσεις", βλέπω τελικά ότι πρέπει έτσι να γίνεται....Μπορεί να είναι λίγο ασυνάρτητα αυτά που γράφω αλλά .... αυτό δεν είναι και το νόημα αυτού του blog?:-)))
έτσι, για να αλλάξουμε και λίγο χρώμα!Κάθομαι στον υπολογιστή μου τέτοια ώρα και βλέπω ότι και η butterfly μ'ακολουθεί...Έχω τρελή δουλειά αύριο που σημαίνει ότι πρέπει να σηκωθώ από νωρίς αλλά...δεν βαριέσαι...Η μέρα εξελίχθηκε όπως ακριβώς την περίμενα...σκατά!Χωρίς (καλό) νέο, χωρίς ουσία, με λίγα διαλείματα τρέλας (της κακής, ξέρετε, που θες να τα σπας όλα) και παρ'όλο που θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άτομο....σήμερα μ'έπιασα να κλαίγομαι και να μιζεριάζομαι. Άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει ακούγοντας μουσική στο PC , ειδικά το Goodbye my lover (δεν ξέρω αν είναι αυτός ο τίτλος, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα τραγούδια και τους τραγουδιστές).Άφησα την καρδιά μου να σκιρτήσει μετά από 10 χρόνια κι ένοιωσα όμορφα!Ήθελα να χαρίσω όλο τον κόσμο σε μια χούφτα....Να κατεβάσω το φεγγάρι να φωτίζει τον δρόμο......Να σταματήσω την δύση του ήλιου λίγο πριν βυθιστεί στην θάλασσα........Να καρφιτσώσω στα μαλλιά τον γαλαξία.......Κι όμως όλα αυτά ήταν ξένα......Δεν είμασταν στην ίδια "φάση".....ωραία λέξη η "φάση".... ούτε τριπολικό ρεύμα να είμασταν.Ήθελε το φλερτ, ήθελε την προσοχή ..... μόνο για ένα 3ήμερο ..... και μετά ..... από 'κει παν' κι άλλοι....Και μείνε εσύ να κοιτάς το πλοίο να φεύγει, αναρωτώμενος "μήπως έπρεπε να την είχα χουφτώσει?", να γίνω κακός και καθήκι, μάτσο-μαν και πηδήκουλας και μόλις τελείωνα να της πέταγα στα μούτρα ένα πανί να σκουπιστεί και να φύγω εγώ?....Είπα, μήπως............"Και μετά τι? Τι θα την έκανες την καρδιά σου που θα σ'έβριζε? Τι θα της απαντούσες? Πως θα ζούσες ξέροντας ότι έπραξες χωρίς να είσαι εσύ?"Ο αετός είναι όμορφος όταν τον καμαρώνεις να κολυμπά στον αέρα, όμως χωρίς αξία στο κλουβί......Στο καλό, αητέ μου............
...
σαν όλες τις άλλες δύσκολη. Πως το πήρα εγώ απόφαση αυτό, μόνο ο Θεός κι ... roupis ξέρουνε (καλά για τον τελευταίο δεν παίρνω και όρκο!). Απλά ένα δοκιμαστικό κειμενάκι και θα ... επανέλθω!
