13/05/2014

Γράφω, γράφεις, γράφουμε...

... και τελικά έρχεται εκείνη η στιγμή που θέλεις να γράψεις τόοοοοοσα αλλά πέφτεις πάνω στην λευκή σελίδα στο βλόγγερ και παθαίνεις το σύνδρομο... Τι σκατά να γράψω τώρα? Από που να ξεκινήσω και που να το πάω? Όπως μου βγει ή να το ρετουσάρω? Να είμαι αληθινός ή να είμαι μασκαρεμένος?...

Κι έχεις κι εκείνο το τόσο γνωστό αίσθημα του πνιγμού στον λαιμό σου...

Μαθαίνεις να νικάς...επίπονα, το κάθε κομμάτι να το βγάζεις με κόπο και ιδρώτα, ν' αλλάζεις δέρμα και να σκοτώνεις ταυτόχρονα...

Κι είναι μεγάλη νίκη να σκοτώνεις τους δαίμονές σου και να βρίσκεις τον εαυτό σου και την θέση σου, μέσα σου... Γιατί, τελικά, τίποτα άλλο δεν αξίζει από αυτό. Κι ίσως, κάποια στιγμή, καταφέρεις ν΄αγαπήσεις τον εαυτό σου, γι' αυτό που βλέπεις το πρωί στον καθρέφτη όταν κοιτάς...


9 σχόλια:

  1. Γι αυτό να ανοίγεις το γουόρντ να πέφτεις πάνω στη λευκή του σελίδα να ξαναπαθαίνεις το σύνρομο!

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ψυχανάλυση μου θύμισε τούτο το κείμενο :))

    Welcome my diar back!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. dear ...δεν το πρόλαβα πριν!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα ψυχανάλυση μου θύμισε, αλλά η κούραση μου υπερτερεί της αναζήτησης του Εγώ μου απόψε. Άσε, το πρωί στον καθρέφτη... Καλό ξημέρωμα παιδιά :)

      Διαγραφή
    2. Να μην σου θυμίζει, είναι :)
      Αυτοψυχανάληση :)

      εδώ ήμουν πάντα αλλά όχι γράφοντας :)

      Διαγραφή
    3. Τζοαν, έτσι είναι...μεγάλο πράγμα ο καθρέφτης το πρωί, κοιτάζοντάς σε στα μάτια :)

      Καλό ξημέρωμα :)

      Διαγραφή
  4. Η μόνη λύση που σου μένει είναι.....στον καθρέφτη σου να κοιτιέσαι και από μόνος σου να αγαπιέσαι(που λέει και το άσμα)
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μόνη λύση είναι Mitsubishi, αλλά άμα σου σβήσει...;)

      Πέρα από την πλάκα, είμαι μεγάλο πράγμα ο καθρέφτης, φτάνει να κοιτάς ίσια μέσα στα μάτια σου :)

      Διαγραφή