Για την Αμαλία...

Είχα σκεφτεί από καιρό να γράψω κάτι για την Αμαλία...

Να γράψω γι' αυτήν την κοπέλα που τόσο άδικα χάθηκε πριν ακριβώς 5 χρόνια, στις 25 Μαΐου, σε ηλικία 30 χρονών...

Ψάχνοντας διάφορα στο ίντερνετ, έπεσα πάνω σε ένα εξαιρετικό κείμενο του Πιτσιρίκου (διάβασε εδώ) και γέλασα πικρόχολα γιατί αναφερόταν στις τότε εκλογές του 2007...

Τι παράξενη που είναι η ζωή...Και κύκλους κάνει, και τρίγωνα κάνει, και τετράγωνα...

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, πλησιάζουν εκλογές... Τότε, δεν είχαν την σημασία που έχουν τώρα για την ζωή του τόπου μας...Τότε, όμως, δεν διαβάστηκε όπως έπρεπε το κείμενο του Πιτσιρίκου... Οι πολιτικοί ΔΕΝ πονέσανε...

Η Αμαλία έζησε μια ζωή μέσα στον πόνο. Δεν μπορεί κανείς να ξέρει το μέγεθος και την ένταση... Όμως η μεταφορά του στο blog της από την Αμαλία, κάνει και τον πιο σκληρό άνθρωπο να εύχεται άλλος κανείς να μην περάσει τα ίδια...

Είμαι γιατρός αλλά δεν εξασκώ ακόμα το επάγγελμα/λειτούργημα... Ναι, είναι και τα δύο, χωρίς κανείς να μπορεί να βάλει πρώτα το ένα κι ύστερα το άλλο σήμερα... Όσο διάβαζα την Αμαλία, ευχόμουν να μπορούσε να είχε συναντήσει περισσότερους ανθρώπους-γιατρούς, κι ας μην είχαν την απαιτούμενη κατάρτιση ή την ξεκούραστη ματιά που απαιτούσε κάθε φορά η περίσταση... Γιατί, καλώς ή κακώς, ούτε το ένα υπάρχει ούτε -κυρίως- το άλλο...

Αλλά η ανθρωπιά ΔΕΝ κοιτάζει ούτε το ένα ούτε το άλλο!

Η Αμαλία δεν πονάει πια. Ας πονέσουμε εμείς όλους αυτούς που έχουν μερίδιο ευθύνης για την περιπέτειά της, με πρώτους και καλύτερους τους "πολιτικούς"... Ας αποκτήσουμε επιτέλους τους πολιτικούς που μας "πρέπουν" για να αποκτήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τις δομές εκείνες που δεν θα επιτρέψουν να υπάρξουν άλλες "Αμαλίες" στην χώρα μας...

Όσο υπάρχει κι ένας άνθρωπος που έχει διαβάσει το blog της και την θυμάται ακόμα, η περιπέτειά της δεν πήγε χαμένη... Κι υπάρχει ελπίδα ότι, κάποια μέρα, θα έχει γίνει η απαρχή για την επιθυμητή αυτή αλλαγή... Πρώτα όμως μέσα μας...