(όπου παιδιά βλέπε Πακιστανο-Ινδούς ενήλικες)
Είναι πολύ εκνευριστικό -για μένα τουλάχιστον- να σταματάω στις διασταυρώσεις (...όταν...Μωρό μου μην ακους εσύ!:-) ) και σε κάθε φανάρι να βρίσκεται κι ένας αλλοδαπός των συγκεκριμένων χωρών. Άλλοτε πουλάνε χαρτομάντιλα, άλλοτε αρωματικά αυτοκινήτου κι άλλοτε πλέουν τα τζάμια. Το τελευταίο δεν με πειράζει και τόσο, έχοντας χαλασμένους υαλοκαθαριστήρες μου χρειάζεται που και που.
Αυτό που μ'εκνευρίζει είναι η επιμονή τους ακόμα κι αν λες όχι! Μου έτυχε μια φορά, μ'εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο προσποιητής ευγένειας, παρ'όλο που επέμενα λεκτικά και νοηματικά "ΟΧΙ" -ούτε ο Μεταξάς να ήμουνα- αυτός μου τα καθάρισε ... Ευτυχώς για 'κείνον είχα δίπλα μου την Μικρή μου -και την Λευκούλα- που με συγκράτησε.
Ένα άλλο παράδειγμα ήταν στην Υμηττού. Μπροστά μου μια Μερτσέντες με κυρία οδηγό, ίδια κίνηση άρνησης-καθαρισμού με το ως άνω παράδειγμα, το φανάρι ανάβει πράσινο, κορναρίσματα-χαμός, ο "καθαριστής" ατάραχος και τελειώνει στο πορτοκαλί προς κόκκινο. Η κυρία ξεκινάει -χωρίς να δώσει, σωστά, τίποτα- κι εκείνος εν κινήσει της ξαναλερώνει τα τζάμια!!!
Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσατε εσείς αλλά εγώ θα κατέβαινα να του σπάσω το ξύλο στο κεφάλι...για να μην πω τίποτα άλλο και θεωρηθώ βάρβαρος!
και εγω εκει στην Υμηττου,την παταω,αλλα δεν ξερω πως να αντιδρασω.Ειναι και αυτοι γαμωτο βαθια πληγωμενοι.Παντως φασαρια με τιποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως αν έδινες και κάποιες διαστάσεις άλλες βάζοντας και λίγη συμπόνοια;
συγνώμη μιλά η φύση μου.
μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, δεν μπορεί αυτό και μόνο να μη σε κάνει να μην θέλεις να του σπάσεις το κεφάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που υπήρχε κάποιος δίπλα σου και σε συγκράτησε, θα ήταν φριχτό να ξεσπάσεις πάνω στο φτωχό τον άνθρωπο
και εύχομαι να μην πέσει ποτέ στα χέρια σου ο φτωχός Πακιστανός, φαίνεσαι έτοιμος για "δράση"
Πώ πώ...! Το απαύγασμα της ψυχοπονιάς! Ευτυχώς που δεν θα τύχεις ποτέ στην χώρα τους να πλένεις τζάμια, γιατί οι απολίτιστοι πακιστανοί, (ισλαμιστές γαρ), δεν σε δέρνουν - σε σφάζουν, Όταν λοιπόν θα γινόταν πογκρόμ και θα σε κυνηγάγαν να σε σφάξουν γιατί είσαι διαφορετικός, ελπίζω να είχαν δίπλα τους κάποιους να τους μαζέψουν - μπράβο στην Μικρή σου και στην Λευκούλα. Keep up the good work - εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Μεταξάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, οκ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν με ξέρετε και σίγουρα από ένα τοστάκι (τυρί-ζαμπόν-γαλοπούλα) δεν μπορείτε να βγάλετε συμπεράσματα για μένα. Ούτε βέβαια κι από 2-3-4 κτλ.
Το κειμενάκι γράφτηκε εν βρασμώ. Κατ'αρχήν δεν είμαι βίαιος. Και κατά δεύτερον, γιατί πρέπει μια πράξη ελεημοσύνης και αγάπης προς τον συνάνθρωπο να πρέπει να γίνεται με την βία?
Αυτή ήταν η ουσία του κειμένου. Αν τώρα κολλήσετε στον φτωχό Πακιστανό επειδή είμαι έτοιμος για δράση ("άντρας έτοιμος για όλα"), δικαίωμά σας.
Ουγκ.
νομίζω όλους μας εκνευρίζουν οι τζαμοκαθαριστες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ο τρόπος που το γραψες είναι πολύ "αντρουα" και εύκολο να παρεξηγηθεί....
Δεν ξέρουν τι ευαίσθητο και γλυκό αγοράκι που είσαι γιαυτό τα λένε αυτά.
Καλε! Καρκίνος είναι? Εδώ δυσκολεύεται να δείρει εμένα που του το ζητάω κιόλας!!!!
Αυτόν τον συγκεκριμένο πάντως που της ξαναλέρωσε τα τζάμια της γυναίκας τον βρίσκω εκνευριστικά εφευρετικό! Θα τον έβριζα γελώντας... (το'χω κι εγώ το βλάψιμό μου )
Είναι ένας πακιστανάκος που τον πετυχαίνω κάθε μέρα. Πιτσιρικάς. 1-2 φορες μου είχε καθαρίσει το τζάμι χωρις να του πω. Τώρα γνωριζόμαστε, με χερετάει κιόλας. Αν δει καθαρό το τζάμι δεν ρωτάει καν. Απλά χαιρετάει και φεύγει. Όχι δεν με ενοχλεί η παρουσία του στο φανάρι. Για την ακρίβεια προσπαθώ να έχω ψιλά 1-2 μέρες την εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι έτσι και γιουβέτσι
και τα νεύρα μου και τον άμοιρο
τον άνθρωπο που πλένει για να ζήσει.\Καταθέτω τη δική μου εμπειρία:
Πριν 13 χρόνια δούλευα οδηγός. Όταν έπιασα δουλειά, συνήθιζα να δίνω σε κάθε φανάρι κατοστάρικο σε πιτσιρίκια που έπλεναν τα τζάμια, πουλούσαν χαρτομάντιλα, λουλούδια κλπ.
Μετά από μια βδομάδα κατάλαβα ότι έδινα περισσότερα στα παιδιά των φαναριών από το μεροκάματό μου. Έτσι σταματησα να δίνω, απλή
πρακτική απόφαση. Αργότερα, μάθαμε και για το τι συμβαίνει με τα παιδιά αυτά. Ποιος τα παίρνει κλπ
και έτσι η πρακτική απ΄φαση έγινε άποψη. Ειδικά στην Υμηττού, καθότιν
βυρωνοπαγκρατιώτης, πρέπει να έχω δώσει πάνω από ....ξέρω γω, πολλά πάντως/
Τώρα, δεν δίνω πουθενά (το συντηρητικό σύνδρομο των κοντά σαράντα?μπορεί)
Π'αντως, το πνεύμα του αφρικανού νομίζω ότι είναιαυτό που περιγράφει στο πιο πάνω σχόλιό του
Το θεωρώ λίγο αναισθησία αδερφέ να μας ενοχλεί η ύπαρξη των αλλοδαπών στα φανάρια -αλλά να αδιαφορούμε για τους λόγους που βρέθηκαν αυτοί εκεί. Και δεν μου αρέσει η πακετοποίηση που κάνεις. Δες, ας πούμε το σχόλιο του Atron. Και θα μπορούσα να σου φέρω άπειρα παραδείγματα σαν το δικό του -όπως κι εσύ να μου πεις για άπειρα περιστατικά σαν αυτό που αναφέρεις. Αλλά δεν έχει νόημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά και χωρίς παρεξήγηση -έτσι;
Πολυ σωστο ποστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήζερο.
Καλησπέρα :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ έχω τον Πακισανό μου...ανάλογη περίπτωση με τον Atron, κινούμενη πρός Ταύρο. Τώρα πιά δεν μου παίρνει λεφτά απλά καθαριζει αν είναι χάλια τα τζάμια μου..αλλά εγώ δίνω όποτε έχω και προλαβαίνω τα φανάρια.