06/07/2006

Μοναξιά*


...Αγαπώ τον άνεμο, που χαϊδεύει τα μαλλιά σου.
Αγαπώ τον ήλιο, που χρυσίζει τα μάτια σου.
Αγαπώ την βροχή, που κυλάει στο δέρμα σου.
Αγαπώ το σύμπαν, που γεμίζει τις αισθήσεις σου...
Την νύχτα, τ' άστρα κυλούν γοργά στο καλντερίμι τ' ουρανού.
Μικρά φανάρια που φωτίζουν το δρόμο προς την ευτυχία,
τον δρόμο μου.
Δρόμος βατός και άβατος, δύσκολος και εύκολος,
κατήφορος κι ανήφορος, δρόμος χωρίς επιστροφή.
Δίχως αρχή αλλά με τέλος, με άϋλο φως
που θρέφει την ψυχή μου,
σαγηνεύει το μυαλό κι αναταράσει την καρδιά μου.
Στα μάτια μου τρεμοπαίζει μια φωτιά.
Είναι το πύρινο χρώμα του ήλιου π' ανατέλλει,
ρίχνοντας άπλετο το φως και δύναμή του στο σύμπαν,
είναι το ίδιο χρώμα της δύσης,
όταν με απλότητα ζωγραφίζει τη μοναξιά μου
στο μονοπάτι που οδηγεί στα χνάρια της κρύας νύχτας.
Όμως έμελε να μείνει μόνο φως, χωρίς ανταπόκριση...
Μοναξιά και πάλι...


*by Konstantinos R.

7 σχόλια:

  1. Ηθελα να γράψω κάτι μα δε βρήκα τιποτα. Σου στέλνω χαμόγελο μόνο,να :) Φορεσέ το

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Nemertes-> :-)

    2 shots-> Το φοράω από το πρωΐ! Σ'ευχαριστώ καλή μου! Ήταν ότι καλύτερο! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μοναξιά γεννά Αφρικανούλη...

    Είναι πολύτιμη.
    Μήτρα είναι.

    Μια αγκαλιά μεγάλη και ζεστή από δω.

    Άκου τις φωνές μέσα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολυ καλο το ποστ.

    ΥΓ: κι'εγω τα ποστ, τα αποκαλω ...Τοστ.

    ζερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καπετάνισσα-> προτιμώ την αγκαλιά σου παρά την μοναξιά...Την έζησα, την πόθησα στον καιρό μου...αλλά όχι πια!
    :-)

    Zero-> Πλάκα δεν έχει? Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κι ανταποδίδω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. φως να είναι καλέ μου και ας είναι και μοναχικό. ΦΩΣ όμως.

    φιλω σε.

    Καλό σ/κ (χαμόγελο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή