30 και σήμερα...

Όσοι παρακολουθούτε καιρό το βλογάκιον τούτον, θα ενθυμήστε ίσως αυτήν την ανάρτησή μου (για όσους δεν, η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως), η οποία δεν ήτο αποκαλυπτική στο κείμενό της αλλά επεξηγούντο στα σχόλιά της ...

Από τότε πέρασαν 5 χρόνια κι 9 μήνες ... Το σπίτι αυτό, που στέγασε τον έρωτά μας, την αγάπη μας, την γέννηση του παιδιού μας, τον γάμο μας και την βάπτιση του μικρού μας, τις χαρές, τις λύπες, τις στενοχώριες, τις αγωνίες, τα γέλια, τα πάρτυ, τους καβγάδες, τις γκρίνιες, τα ηλιοβασιλέματα, τα χάδια, τις αγκαλιές και τα φιλιά μας, με λίγα λόγια το σπίτι ΜΑΣ ... είμαστε αναγκασμένοι σε 30 μέρες να το αφήσουμε ...

Παλέψαμε πολύ να το κρατήσουμε τα τελευταία 3,5 χρόνια ... Δυστυχώς, αυτά ακριβώς τα χρόνια αποφάσισαν ο ΓΑΠ κι ο ΒΛΑΚ να βάλουν, και να συνεχίσουν να έχουν, την χώρα και τους πολίτες της σε καθεστώς ομηρίας και εξαθλίωσης ...

Χτες το βράδυ ήταν από τις πιο συναισθηματικά φορτισμένες νύχτες, όταν ανακοινώσαμε στους πολύ καλούς σπιτονοικοκύρηδες ότι πρέπει ν' αφήσουμε το σπίτι μας ... το σπίτι τους ... Αισθάνθηκα σαν να έρχονταν κάποιος και να μ' έβγαζε με την βία έξω, να μου πάρει το δικό μου σπίτι ...

Τον τελευταίο μήνα το μόνο που κάνουμε είναι να βλέπουμε αγγελίες και σπίτια. Δύσκολο πράγμα ... Τελικά, κάπου καταλήξαμε, σε 2 για την ακρίβεια ... Καθένα με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του ... αλλά κανένα σαν αυτό που μένουμε (ή θα μένουμε για 30 μέρες ακόμα ...).

Όπως καταλαβαίνετε, αυτές οι μέρες θα έχουν πολύ τρέξιμο, άγχος και πίουση.

Εύχομαι το νέο σπίτι να είναι το ίδιο ζεστό απέναντί μας και η καινούργια αρχή που κάνουμε να μας φέρει νέες χαρές, αγάπες και χαμόγελα :)

Έλα να δωρηθούμε, darling!

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα (λέμε τώρα...αλλά ελπίζουμε πάντα)!

Σήμερα το πρωί έλαβα το παρακάτω άρθρο σε email και το παρουσιάζω ως έχει, δλδ δεν έκατσα να το ψάξω παραπάνω γιατί συγχύστηκα (και δεν προλάβαινα κι όλας):

(Δες το εδώ, είναι μακρύ)

Επειδή το λίνκυ είναι μακρυνάρι και δεν φαίνονται τα ελληνικά γράμματα (αθάνατε Γούγλη), να σας κάνω μια περιγραφική περιγραφή: με βάση νόμο που ψηφίστηκε το 2011, επί Μνημοσύνου 1 και μάιντ-δε-ΓΑΠ, από τον Ιούνιο του 2013 όλοι -μα ΟΛΟΙ- οι Έλληνες είμαστε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΙ δότες οργάνων!!!

.........................................................................................................................


.........................................................................................................................


.........................................................................................................................


Έλα, εντάξει? Συνήλθες? Πήρες τον αέρα σου? ΟΚ!

Για να παρα-κλέψω το τελευταίο τόστ του φίλου μου Μοτοσακού  "Από που χάνετε λάδια ΩΡΕ????", τελικά μάλλον καλά σκεφτήκανε ... Δλδ, σου λέει, "τόσα χρόνια οι Έλληνες μας δίνουν τ' αρ@@δια τους οικειοθελώς, να τα παίρνουμε και με τον νόμο"!



Υ.Γ. Σοβαρά τώρα, μόνο σε μια τεταρτοκοσμική πολιτικά χώρα όπως είναι η Ελλάδα θα μπορούσε να καταστρατηγηθεί το αλτρουιστικό αυτό αγαθό που λέγεται "δωρεά οργάνων"! Και που? Σε μια χώρα που ακόμα δεν έχει αναπτυχθεί στο βαθμό που χρειάζεται, για να κατανοήσουν όλοι την σημασία που έχει η Δωρεά Οργάνων, το πόσο ανθρωπιστική πράξη είναι και το πόσο δεν "βεβηλώνει" τον τεθνεόντα. Υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι, που λόγω της ελλιπέστατης ενημέρωσής τους, δεν θέλουν να δωρίσουν τα όργανα του ανθρώπου τους που χάθηκε ...

Την υγειά μας να 'χουμε ...

Do we trust...

...in Trust?

Κυριακής το ανάγνωσμα (πρόσχομεεεεν)

Το ΣΚ το είχα στο μυαλό μου σχεδιάσει όμορφα ... Βολτούλες, χαλαρότητες, κάποιες δουλίτσες σπιτικές, τέτοια πράγματα ...

Άλλα, ως γνωστόν, αν θες να κάνεις τον Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδιά σου για το μέλλον!

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν έγινε .. ή, για να είμαι ακριβής, έγιναν όλα εκτός της χαλαρότητας.

Σήμερα, λοιπόν, ξύπνησα φατά (για να μην γράψω την άλλη λέξη πρωινιάτικα, ακόμα δεν έχω φάει πρωινό) κι είπα να ξεκινήσω την μέρα μου με παιχνίδι με το παιδί (ολίγον ...), με τακτοποίηση πραγμάτων (το κάνω πάντα όταν δεν είμαι καλά) και με τα βλογζ σας!

Και πέτυχα διάνα! :)

"Ο Βούδας είχε πει, ότι η δυστυχία μας προέρχεται από την επιθυμία μας να είναι διαφορετικά τα πράγματα". 

Το διάβασα εδώ και πήρα μια πρώτη νότα αισιοδοξίας.

Κατόπιν, άνοιξα διάφορα άλλα βλογζ (όπου γέλασα με τα Χαμένα Κορμιά), άκουσα ροκιές κι ανέβαινε η διάθεσή μου και μετά είδα κι αυτό:

"Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα βιώματά μας, σε όποια γωνιά του κόσμου κι αν έχει επιλέξει η ζωή να μας ρίξει, όλοι, αποζητούμε την ίδια Ευτυχία.
Η διαφορά είναι στον τρόπο αναζήτησης.
Η διαφορά είναι οι Επιλογές που κάνουμε για να την αποκτήσουμε.
Άλλο, τίποτα". 

Το διάβασα εδώ και με κάλυψε πλήρως! :)

 Και μετά θυμήθηκα και τούτο: "Χαμογελάτε ... κάνει τους άλλους ν' ανησυχούν!" ;) Χαχαχαχαχα

Καλό υπόλοιπο Κυριακής φίλοι μου!

D.P.A.M

Σας έχει τύχει ποτέ να κάθεστε μπροστά στο υπολογιστή, ν' ανοίξετε την σελίδα του ρημαδοβλόγερ, να θέλετε σίγουρα να γράψετε κάτι και τελικά ... να σβήνετε και το άδειο draft?

Σίγουρα θα σας έχει τύχει ...

Σίγουρα θα είχατε πολλές σκέψεις στο μυαλό σας και δεν θα ξέρατε από που να πρωτοξεκινήσετε να γράφετε για να μας τις παρουσιάσετε ...

Αυτό έχω πάθει κι εγώ τις τελευταίες μέρες ... Δεν είναι το σύνδρομο της "λευκής σελίδας" (δεν διεκδικώ δάφνες συγγραφέως, αυτά τ' αφήνω για άλλους φίλους, πιο ικανούς στον χειρισμό της -γραπτής- γλώσσας ;) ), απλά δεν μου βγαίνει ...

Αλλά δεν θέλω κι όλας να έχει μπει το 2013, μια χρονιά στην οποία έχω πολλές καλές βλέψεις και οράματα, και ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να μην πω τις ευχές μου!



Εύχομαι σε όλους τους φίλους μου και μη, σε όλη την παρέα των βλόγερς και μη, και γενικά σε όλο το κόσμο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό να έχουμε πάνω απ' όλα ΥΓΕΙΑ (γιατί την έχουμε δεδομένη μέχρι να συμβεί κάτι ... ), για ν' αντέξουμε τις ΧΑΡΕΣ και τις ΛΥΠΕΣ που θα μας έρχονται στην ζωή μας. Εύχομαι ακόμα να έχουμε μια νότα ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ γιατί αρκετά μας έχουν βουτήξει στην απελπισία ...

Τέλος, εύχομαι στην Μικρή μου, στον μικρό μου και σε μένα φέτος να πραγματοποιηθούν όλα τα μικρά μας όνειρα, για να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε και τα μεγάλα :)




"Χρόνια Πολλά κι Ευτυχισμένος ο Οβελίας ημών"