Δυσκολίες-Δυσκοιλιότητες

Τελικά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να μπορείς να γράφεις ένα τοστάκι όταν σου λείπουν τα απαραίτητα...Δηλαδή υπολογιστής-ADSL-δικαίωμα πρόσβασης σε Βλογς...Στην μια εταιρεία ΔΕΝ έχω δικαίωμα να βλέπω βλογς (μόνο αν μου...χρησιμεύουν στην δουλειά μου,λέει-αν έχετε καμιά ιδέα να χρησιμοποιώ το βλογ για δουλειά,ευπρόσδεκτη) και στην άλλη που έχω, ΔΕΝ είμαι στο γραφείο τις περισσότερες μέρες...Όταν φτάνω σπίτι, παρ'όλο που υπάρχουν οι προϋποθέσεις...υπάρχουν σαφώς καλύτερα πράγματα να κάνω και να ζήσω!

Έτσι, η "εξαφάνιση" συνεχίζεται! Και δεν είναι μόνο ότι δεν γράφω εγώ, στην τελική μπορεί να μην γουστάρω, μπορεί να μην έχω κάτι να πω (ναι, σιγά!), μπορεί...μπορεί...μπορεί...Είναι κι ότι χάνω τα δρώμενα της βλογόσφαιρας, το κόντακτ με τσι ανθρώποι του ιστού! :-) Ελπίζω να μην συνεχιστεί αυτό για πολύ. Υπάρχουν κι αυτά τα ταξίδια στην μέση που μου αλλάζουν το πρόγραμμα...ή για την ακρίβεια δεν μου επιτρέπουν να βάλω ένα πρόγραμμα στην ζωή μου...λίγη ρουτίνα...

Σε 2 μέρες κλείνω 1 μήνα στο Μεγάλο Χωριό (εφ'εξής ΜΧ-πάει και Μη Χέσω!). Ένας μήνας που φάνηκε μεγαλύτερος. Η προσαρμογή ήταν δυσκολότερη του αναμενόμενου. Δεν ήταν ότι είχα τον χρόνο (όπως στο στρατό) ή σαν φοιτητής, να πω ότι "έλα μωρέ, δεν τρέχει και τίποτα"...Ξεκίνησα με την φόρα που έφυγα από κάτω. Στο τρέξιμο. Χωρίς ανάσα. Κατευθείαν στα βαθειά. Είχα όμως λιμάνι! Η Μικρή μου είναι δίπλα μου κάθε στιγμή, με στήριζει συνέχεια και με βοήθησε απίστευτα να βρώ τις άκρες, τις μέσες και τα τέλη (όχι κυκλοφορίας!).

Είχα και τις στιγμές της μεγάλης μου αδυναμίας. Ειδικά στις αρχές. Κάτι από το "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται". Κι επειδή εγώ δεν έχω -τουλάχιστον για να πιαστώ- πιανόμουν από αλλουνού. Ξέρω ότι αυτό πόναγε και ζητάω συγγνώμη. Τον βρίσκω όμως τον δρόμο μου και θα τον βρούμε όλοι μας...οπότε τα πράγματα μόνο προς τα πάνω μπορούν να πάνε! Κι οι στραβές μες στο πρόγραμμα είναι αλλά γι'αυτό είμαστε εδώ! Να κρατάμε το χέρι και να ανεβάζουμε ο ένας τον άλλο!

Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ ακόμα να ψυχολογίσω είναι την κίνηση στην Αθήνα! Έχω φύγει από το σπίτι μου 8 κι έφτασα στην δουλειά στις 10 (!!!), έφυγα κι 9 κι έφτασα...9.30!!!!!
Και μιλάμε για την ίδια διαδρομή και τις ίδιες μέρες!!! Μπας κι ο Κοπερφιλντ κάνει κανά θαύμα από την τηλεόραση, όπως με τα χαρτιά προχτές? Λες?

Και για όσους αναρωτηθούν γιατί κάποια γράμματα είναι πιο κόκκινα από κάποια άλλα -ή για την ακρίβεια...μόνο κόκκινα!- είναι κάτι που έταξα στον Πρόβατο και που θα φτιάξω και στον (Γ)κοντό άμα τη επιστροφή του! Και ναι, εδώ, η γριά η κότα έχει το ζουμί!:-)))

Φιλιά σε όλους κι ελπίζουμε σε συχνότερη επαφή!
Χάου και Ουγκ!