Η εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη...

...για όσους θυμούνται αυτήν την τηλεοπτική σειρά!...

Μόλις σήμερα συνειδητοποίησα πόσες μέρες είμαι μακρυά από το ΠιΣι...Πόσες μέρες δεν έχω νέα σας, έχω χάσει επεισόδια και τις όποιες αλλαγές...Από την Μικρή μου και τον Ρούπη μαθαίνω 5 πράγματα (που δεν με πολύ αρέσκουνται κι όλας) αλλά "αφτο"-προσώπως έχω χαθεί!...

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Την επομένη μέρα του τελευταίου μου τοστακίου μια βροντή (καλά, αστραπή θα'ντουναι) έκλεισε τις γραμμές του ΟΤΕ (τι παράξενο!) και δεν είχουτε ADSLια και τα τοιαύτα. Το βράδυ επήλθε και ο χωρισμός από την μάνα-Κρήτη, την μάνα σκέτο, τον πατήρ, την αδερφή και τα γαμώσογα (ξέρω γιατί το λέω, δεν σημαίνει ότι δεν τους αγαπώ). Το Σ/Κ που ακολούθησε φάγαμε με την Μικρή μου χοντρό "πακέτο". Παραλαβή δεματίων (κάτι τις μικρότερα από 2φυλλες ντουλάπες), παραλαβή αυτοκινήτου από Περαία, ΙΚΕΑ (η ουρά έφτανε μέχρι αεροδρόμιο), Praktiker και ξανά πίσω. Την Κυριακή τακτο-ποίημα! Την Δευτέρα λοιπόν, με 3 ώρες ύπνο και ψοφοκούραση παγαίνω πρώτη μέρα στην δουλειάαα! Κι εκεί αρχίζουν τα ωραία! Με το "καλημέρα" σας μου λένε ότι την επαύριο...πετάμε για 5 μέρες Μπαρθελώνη, για μύτη-νγκ!!!!

Σοκ στο Πανελλήνιο, στο μυαλό μου και παντού! "Ναι, αλλά ξέρετε...ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ!!!". Απορίες, συζητήσεις, αγώνας δρόμου να έρθει το διαβατήριο στην ώρα του και τέτοια καλά...Άλλοι θα με μακαρίζουν για το ταξιδάκι μου αλλά ΔΕΝ ήταν αναψυχής και ΔΕΝ ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο...Περιμέναμε πως και πως ν'ανέβω Αθήνα για να έχουμε χρόνο για μας και τελικά...έπρεπε να ξαναφύγω... Καλή πόλη η Βαρκελώνη, δεν μ'ενθουσίασε ιδιαίτερα αλλά "εκπολιτίστικα" καλλιτεχνικώς διότι έμαθα ποιος είναι ο Μιρό κι ο Γκαουντί (φανταστικός ο Καθεδρικός), επισκέφθηκα και το μουσείο του πρώτου (κάποια στιγμή θα σας παρουσιάσω και 3 έργα του που με ... στιγμάτισαν!:-) ), έκανα τα ψώνια μου και γύρισα...Επιτέλους!

Την Δευτέρα πήγα στην 2η δουλειά (όχι δεν είμαι διπλοθεσίτης αλλά 50-50, κάτι σαν την σειρά στο Μέγκα) όπου έκατσα λίγο χωρίς ιδιαίτερες ασχολίες...Ήταν ότι έπρεπε. Την επομένη βέβαια μου ανέθεσαν εργασία κατα την οποία πρέπει να επισκεφτώ 4 ιδιώτες ιατρούς κάθε μέρα στην Αθήνα...που είναι ο ένας στην Ανατολή κι ο άλλος στην Δύση!!! Κι από γνώση των δρόμων...καταλαβαίνετε! Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι και πολύ μου ήτανε! Αλλά τα μαθαίνω και θα τα μάθω όλα -ή σχεδόν- στο τέλος! Σταδιάλα μαδαφάκε, απλά ένα Μεγάλο Χωριό είναι, που λέει κι ο Στάθης!

Ακόμα πάντως και στην μία και στην άλλη δουλειά δεν έχω τακτοποιηθεί, που σημαίνει δεν έχω γραφείο, καρέκλα, ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ (το σημαντικότερον!), ντουλάπα, συρταριέρα κτλ. Σαν γυφτάκι είμαι που πάει απο'δώ κι απο 'κεί! Και βέβαια, το σπίτι μου είναι ακόμα με τις κούτες σπαρμένες ΔΕ-ΑΡ και μόνο τα απολύτως απαραίτητα έχουν τακτοποιηθεί!...Αλλά δεν βαριέσαι, θα τα καταφέρουμε σιγά-σιγά...Το νοίκι είναι πληρωμένο, ζεστό φαί υπάρχει στο τραπέζι, δεν δίνουμε τα λεφτά μας στους ταρίφες -σημαντικότατον!- και μοιραζόμαστε και τον Βραδύποδα! Τι άλλο -υλικό- να θέλω?

Ελπίζω να επανέρχομαι τώρα πιο συντόμως και ν'ανακάμψω στην ενημέρωση! Φιλιά στον αφαλό! Ούγκα-ούγκα μίλησε!

Χάου!