Καλησπέρα και πάλι.....
Μετά από 24 ώρες περιήγησης στα blog είδα διάφορα πράγματα.....Κατ΄αρχήν το καλοσώρισμά σας! Ήταν πολύ ευγενικό και πρόσχαρο! Σας ευχαριστώ πολύ!
Αποφάσισα να γράψω το blogάκι αυτό με αφορμή κάποια σχόλια του sigmund στης μικρής ολλανδέζας κι αφού έχω ηρεμήσει κάπως από το χτεσινό "παραλήρημά" μου...
Carpe diem λοιπόν...να μια φράση που είχα ξεχάσει μετά από 2 χωρισμούς μακροχρόνιας σχέσης και αρραβώνα, αγωνίας γι'αναγνώριση του πτυχίου και ανεύρεσης δουλειάς. Τώρα θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν και χειρότερα -και δεν θα διαφωνήσω! Απλά ο καθένας μπορεί να μιλάει με τις εμπειρίες του κι όχι μ'αυτές των άλλων...
Όταν είχα δει τον "Κύκλο των χαμένων ποιητών" είχα πει πως αυτή η φράση θέλω να με συνοδεύει σ'όλη μου την ζωή. Αλλά ξέρετε πόσο εύκολα ξεχνιέται, ειδικά άμα μπεις σε καμιά περίεργη ρουτίνα? Είδαν πολλά τα μάτια μου (το εξωτερικό τελικά είναι μεγάααλο σχολείο) κι αποφάσισα έστω και τώρα ν'αλλάξω γραμμή πλεύσης. Όχι τελείως αλλά με παραλλαγές. Σε κάθε κατάσταση της ζωής μου να κάνω ένα cost-benefit ισολογισμό και να βλέπω τι είναι αυτό που μ'αρέσει και δεν μου προκαλεί πόνο...
Ξέρω βέβαια ότι δεν είμαι ο εαυτός μου έτσι....Ξέρω ότι κάπου βαθιά μέσα μου μια φωνούλα μου λέει "και τώρα τι καταλαβαίνεις?"...Έχω πει, γεννήθηκα σε λάθος χρόνο κι εποχή...έπρεπε να γεννηθώ νωρίτερα...πολύ νωρίτερα....μερικές δεκαετίες ίσως νωρίτερα.....
Δεν μπορώ να καταλάβω πολλά πράγματα για τον τρόπο που σκέφτονται ,επι παραδείγματι, οι γυναίκες την σήμερον...Είναι τόσο δύσκολο να τις ακούς να ζητάνε ένα σύντροφο πιστό,αφοσιωμένο και που να τις αγαπάει πραγματικά, κι όταν αυτός παρουσιάζεται,...στρίβειν και κοιτάμε αλλού γιατί ξαφνικά θυμηθήκανε ότι τους αρέσει η περιπέτεια...
Όπως λέει κι ο φίλος μου ο roupis "όλες οι γυναίκες που έχω γνωρίσει θέλουν ένα σταθερό δεσμό, με αγάπη,έρωτα,οικογένεια,γάμο και αφοσίωση και παραπονιούνται ότι δεν τον βρίσκουν...εσύ είσαι ο μοναδικός άντρας που ξέρω που θέλει να τα προσφέρει αυτά και δεν σου "κάθεται" καμία...έ,δεν είσαι βλαμμένος?" (ήταν πάνω σε μια συζήτηση για το αν είμαι ή όχι φυσιολογικός!:-) Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω!
Έτσι λοιπόν αλλάζουμε το παραμύθι..."Διώξε για να έχεις" που είχε πει και μια φίλη...Αν και ποτέ δεν μ'έβρισκε σύμφωνο το "κολλάνε σαν τα γραμματόσημα άμα τις φτύσεις", βλέπω τελικά ότι πρέπει έτσι να γίνεται....
Μπορεί να είναι λίγο ασυνάρτητα αυτά που γράφω αλλά .... αυτό δεν είναι και το νόημα αυτού του blog?:-)))
Αγαπητέ αφρικάνε (γιατί αφρικάνος αλήθεια?)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο capre diem καλό είναι για ταινία αλλά στην πραγματική ζωή μάλλον αδύνατον το βρίσκω.... και όχι γιατί δεν είμαι ρομαντική ή δεν μ'αρεσει αλλά γιατί απλώς δεν γίνετε.
Για τις γυναίκες θα μιλήσω ως χαρακτηριστικό δείγμα του φύλου μου και θα πω πως όταν κάτι μας βρωμάει δέκα μέρες κοσκινιζουμε!
Ένα 'φτυσιμο' πάντα παίζει στο να κολλάμε περισσότερο αλλά όχι με την έννοια του 'δεν σε θέλω', αλλά με την έννοια του 'δεν είμαι και κολλημένος ΜΟΝΟ μαζί σου.' Εχεις την ζωή σου, την προσωπικότητα σου, τα ενδιαφέροντα σου και κάνεις χώρο για την/τον άλλο μέσα σε όλα αυτά. Σιχαινόμαστε τους pet/ανδρες.
Και πέρα απο κάθε θεωρία :
Αν σε γουστάρει τρελά η γκόμενα θα μείνει. Όλα τ'αλλα είναι απλώς δικαιολογίες.
Όλα παίζουν στο πόσο σε θέλει κάποια.
Οπως και για σένα ε?
Το Αφρικανός μου το κόλλησε ο roupis γιατί ζώ στην Κρήτη, που είναι κοντά στην ... Αφρική!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν προσπάθησα να βγάλω την εικόνα του pet-άντρα αλλά αυτού που έχει πολλά να δώσει σ'αυτήν που θα τα εκτιμήσει και που θα μπορεί να "ανταποδώσει" έστω και λίγα.
Αλλά έχεις δίκιο για την τρέλα.Το θέμα είναι να τρελαίνονται κι οι 2, όχι μόνο ο ένας,ε? :-)
Ακριβώς. Καλά είναι τα μεγάλα λόγια αλλά αν κρίνω απ'τον εαυτό μου είναι ελάχιστες οι φορές που πραγματικά τρελαινόμουν για κάποιον. (το 'οι φορές' το λέω με μεγάλη γενναιοδωρία, για ενικό μάλλον μιλάμε) Και αντιστοιχα θεωρώ οτι ελάχιστοι τρελάθηκαν πραγματικά για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είμαστε τυχεροι και συμπέσουν οι δυό 'τρέλες' τότε ποιος μας κρατάει!!!
Βζουμμμμμ συννεφάκι!!!
Αν όχι, συννεφάκι πάλι αλλά με ανωμαλη προσγείωση
:)))
Αυτή η "ανώμαλη" προσγείωση είναι που με πονάει πολύ στην ζωή μου...Ακόμα να την συνηθίσω, αν και θα'πρεπε, μετά τις τόσες πτώσεις (όχι,ptwsh, δεν μιλάω για σένα,δεν υπάρχεται πολλές!:-)).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θέλω αυτή η π#$^@$α η ζωή να μου φέρει στο δρόμο μου το δεύτερον τρελόν....
Πολλά ζητάω, το ξέρω...
Ψυχραιμία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου 'ρθει στην ώρα του!
Δεν ζητάς πολλά. Απλως πάψε να ψάχνεις.... και θα 'ρθει. Και τότε να δεις πως η ζωή θα γίνει η πιο γλυκιά πουτανα...
Εύχομαι ο ΤΕΛΕΙΟΣ άντρας να είναι ένας από αυτούς τους λίγους τυχερούς!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι νόμιζα και πριν κανά μήνα, γιατί είχα πάψει προ πολλού να ψάχνω, κι ένοιωσα ένα ΄μεγάλο ΚΛΙΚ -όπως πριν 10 χρόνια- όμως...φευ!
Πάλι έκανα ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο...Το καλό είναι ότι έπεσα νωρίς...
o τέλειος άνδρας είναι όνομα και πράγμα!!! χιχιχιχι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήταν μόνο για ένα μήνα είσαι τυχερός φίλε μου... μικρό το κακό.
Ευχομαι (και προβλέπω) γρήγορη επανάκαμψη και καινούργιο reservation στα συννεφάκια με μας τους ήδη πετώντες!
Αχ απίστευτος είσαι, 50 ζωές να είχες πάλι τις ίδιες μ@#%%$@ θα έκανες, (μην πείς κοίτα ποιός μιλάει, για σένα μιλάμε τώρα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολύ φιλοσοφία βλάπτει αγόρι μου, άσε το πνεύμα σου free και τον εαυτό σου, ποτέ μην προσπαθείς να αποδείξεις ότι είσαι ότι ακριβώς χρειάζεται κάποια στην δεδομένη στιγμή.
Δεν θα συμφωνήσω με την μικρή ολλανδέζα, ότι κάποτε θα έρθει (ότι και να είναι αυτό). Ίσως να μην έρθει και ποτέ.
Ότι και να λέμε, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Είμαστε οι 2 που μπορούν να ανατρέψουν κάθε κανόνα της ζωής και κάθε λογική σκέψη, συμφωνα με ότι έχουμε ζήσει μέχρι τώρα.
Άρα τι σου λέω χρόνια τώρα? Απλά απόλαυσέ το, όσο κυνικό και αν ακούγεται. Αν γράψουμε τις ιστορίες μας εδώ μέσα θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος και θα πικραθεί και ο κάθε ευτυχισμένος.
ΑΣΤΑ, ΜΗΝ ΤΑ ΨΑΧΝΕΙΣ.....
Εσείς δεν καταλαβαίνετε εμάς, κι εμείς δεν καταλαβαίνουμε εσάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστα να πάνε λοιπόν.
Πρέπει να βρεθεί κοινή οδός επικοινωνίας.
Όλα τα καρκινάκια είναι λίγο μουρμούρικα βρε Roupi ιδιαίτερα αν δεν είναι ευχαριστημένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα 'ρθει η ώρα του...
Τις ιστορίες βέβαια τώρα ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ να
τις πείτε!
όσο για το δεν καταλαβαινόμαστε (αν συμβαινει και όταν συμβαινει) έχω να πω το βαρύγδουπο.... ε και?
Καληνύχτες
Μικρή (το ολλανδέζα το κόβω)θα συμφωνήσω μαζί σου στο ... βαρύγδουπο "ε,και?"!
ΑπάντησηΔιαγραφήButterfly, υπάρχει κοινός κώδικας επικοινωνίας...είναι αυτός που βγαίνει από τον σεβασμό μας προς τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του άλλου, φτάνει να τις έχουμε δει και αποδεχτεί από νωρίς κι όχι να μας πιάνει το εγωιστικό μας και να λέμε "καλά,άστον/ην να κάνει αυτό που θέλει τώρα, μα θα τον/ην αλλάξω εγώ με τον καιρό"!
Και μη μου πει κανείς ότι δεν το΄χει σκεφτεί θα τον .... έφτυνα (αλλά ειμαι μακρυά και θα πέσει στη θάλασσα!).
Το να ΑΓΑΠΑΣ πραγματικά τον άλλο ή ακόμα και στην ασυνήθιστη (αλλά μου έχει συμβεί) περίπτωση να ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ τον άλλο σημαίνει ότι τον αποδέχεσαι ΟΠΩΣ είναι τώρα (και θα είναι και μετά), το ίδιο και ο άλλος.....Δεν υπάρχει περίπτωση μετά να μην βρήτε κοινή "γλώσσα"! Αν όχι, εγώ θα γίνω....Ψινάκης στην μλεση της Ερμού!:-)
Νομίζω roupis πως μετά τις εξετάσεις μας έχουμε να προσφέρουμε θέαμα στο φιλοθεάμον κοινό μας, τι λες?
Επειδή είναι σχετικά ... νωρίς και έχω γυρίσει από Ρέθυμνο (όπου με ματιάσανε οι ρουφιάνες, μιας και είμαι και ωραίο παιδί!) με πονοκλεφαλο, γλυκές καληνύχτες και τα λέμε πάλι αύριο!