Μετά 24 ώρες....

Καλησπέρα και πάλι.....
Μετά από 24 ώρες περιήγησης στα blog είδα διάφορα πράγματα.....Κατ΄αρχήν το καλοσώρισμά σας! Ήταν πολύ ευγενικό και πρόσχαρο! Σας ευχαριστώ πολύ!
Αποφάσισα να γράψω το blogάκι αυτό με αφορμή κάποια σχόλια του sigmund στης μικρής ολλανδέζας κι αφού έχω ηρεμήσει κάπως από το χτεσινό "παραλήρημά" μου...

Carpe diem λοιπόν...να μια φράση που είχα ξεχάσει μετά από 2 χωρισμούς μακροχρόνιας σχέσης και αρραβώνα, αγωνίας γι'αναγνώριση του πτυχίου και ανεύρεσης δουλειάς. Τώρα θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν και χειρότερα -και δεν θα διαφωνήσω! Απλά ο καθένας μπορεί να μιλάει με τις εμπειρίες του κι όχι μ'αυτές των άλλων...

Όταν είχα δει τον "Κύκλο των χαμένων ποιητών" είχα πει πως αυτή η φράση θέλω να με συνοδεύει σ'όλη μου την ζωή. Αλλά ξέρετε πόσο εύκολα ξεχνιέται, ειδικά άμα μπεις σε καμιά περίεργη ρουτίνα? Είδαν πολλά τα μάτια μου (το εξωτερικό τελικά είναι μεγάααλο σχολείο) κι αποφάσισα έστω και τώρα ν'αλλάξω γραμμή πλεύσης. Όχι τελείως αλλά με παραλλαγές. Σε κάθε κατάσταση της ζωής μου να κάνω ένα cost-benefit ισολογισμό και να βλέπω τι είναι αυτό που μ'αρέσει και δεν μου προκαλεί πόνο...
Ξέρω βέβαια ότι δεν είμαι ο εαυτός μου έτσι....Ξέρω ότι κάπου βαθιά μέσα μου μια φωνούλα μου λέει "και τώρα τι καταλαβαίνεις?"...Έχω πει, γεννήθηκα σε λάθος χρόνο κι εποχή...έπρεπε να γεννηθώ νωρίτερα...πολύ νωρίτερα....μερικές δεκαετίες ίσως νωρίτερα.....
Δεν μπορώ να καταλάβω πολλά πράγματα για τον τρόπο που σκέφτονται ,επι παραδείγματι, οι γυναίκες την σήμερον...Είναι τόσο δύσκολο να τις ακούς να ζητάνε ένα σύντροφο πιστό,αφοσιωμένο και που να τις αγαπάει πραγματικά, κι όταν αυτός παρουσιάζεται,...στρίβειν και κοιτάμε αλλού γιατί ξαφνικά θυμηθήκανε ότι τους αρέσει η περιπέτεια...
Όπως λέει κι ο φίλος μου ο roupis "όλες οι γυναίκες που έχω γνωρίσει θέλουν ένα σταθερό δεσμό, με αγάπη,έρωτα,οικογένεια,γάμο και αφοσίωση και παραπονιούνται ότι δεν τον βρίσκουν...εσύ είσαι ο μοναδικός άντρας που ξέρω που θέλει να τα προσφέρει αυτά και δεν σου "κάθεται" καμία...έ,δεν είσαι βλαμμένος?" (ήταν πάνω σε μια συζήτηση για το αν είμαι ή όχι φυσιολογικός!:-) Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω!
Έτσι λοιπόν αλλάζουμε το παραμύθι..."Διώξε για να έχεις" που είχε πει και μια φίλη...Αν και ποτέ δεν μ'έβρισκε σύμφωνο το "κολλάνε σαν τα γραμματόσημα άμα τις φτύσεις", βλέπω τελικά ότι πρέπει έτσι να γίνεται....

Μπορεί να είναι λίγο ασυνάρτητα αυτά που γράφω αλλά .... αυτό δεν είναι και το νόημα αυτού του blog?:-)))

να δω αν εμφανιστεί τώρα ο τίτλος!

έτσι, για να αλλάξουμε και λίγο χρώμα!
Κάθομαι στον υπολογιστή μου τέτοια ώρα και βλέπω ότι και η butterfly μ'ακολουθεί...Έχω τρελή δουλειά αύριο που σημαίνει ότι πρέπει να σηκωθώ από νωρίς αλλά...δεν βαριέσαι...
Η μέρα εξελίχθηκε όπως ακριβώς την περίμενα...σκατά!
Χωρίς (καλό) νέο, χωρίς ουσία, με λίγα διαλείματα τρέλας (της κακής, ξέρετε, που θες να τα σπας όλα) και παρ'όλο που θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άτομο....σήμερα μ'έπιασα να κλαίγομαι και να μιζεριάζομαι. Άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει ακούγοντας μουσική στο PC , ειδικά το Goodbye my lover (δεν ξέρω αν είναι αυτός ο τίτλος, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα τραγούδια και τους τραγουδιστές).
Άφησα την καρδιά μου να σκιρτήσει μετά από 10 χρόνια κι ένοιωσα όμορφα!
Ήθελα να χαρίσω όλο τον κόσμο σε μια χούφτα....Να κατεβάσω το φεγγάρι να φωτίζει τον δρόμο......Να σταματήσω την δύση του ήλιου λίγο πριν βυθιστεί στην θάλασσα........Να καρφιτσώσω στα μαλλιά τον γαλαξία.......
Κι όμως όλα αυτά ήταν ξένα......Δεν είμασταν στην ίδια "φάση".....ωραία λέξη η "φάση".... ούτε τριπολικό ρεύμα να είμασταν.
Ήθελε το φλερτ, ήθελε την προσοχή ..... μόνο για ένα 3ήμερο ..... και μετά ..... από 'κει παν' κι άλλοι....
Και μείνε εσύ να κοιτάς το πλοίο να φεύγει, αναρωτώμενος "μήπως έπρεπε να την είχα χουφτώσει?", να γίνω κακός και καθήκι, μάτσο-μαν και πηδήκουλας και μόλις τελείωνα να της πέταγα στα μούτρα ένα πανί να σκουπιστεί και να φύγω εγώ?....
Είπα, μήπως............
"Και μετά τι? Τι θα την έκανες την καρδιά σου που θα σ'έβριζε? Τι θα της απαντούσες? Πως θα ζούσες ξέροντας ότι έπραξες χωρίς να είσαι εσύ?"

Ο αετός είναι όμορφος όταν τον καμαρώνεις να κολυμπά στον αέρα, όμως χωρίς αξία στο κλουβί......

Στο καλό, αητέ μου............

Μια αρχή κι αυτή...

... σαν όλες τις άλλες δύσκολη. Πως το πήρα εγώ απόφαση αυτό, μόνο ο Θεός κι ... roupis ξέρουνε (καλά για τον τελευταίο δεν παίρνω και όρκο!). Απλά ένα δοκιμαστικό κειμενάκι και θα ... επανέλθω!