*πλήττω*
Ώρα αργάμιση, κέντρο, Σύνταγμα ... απέναντι από το μνημείο για τον Άγνωστο Στρατιώτη, πάνω ακριβώς στην πλατεία, και μέσα στα μούτρα μια έτοιμης να σημαιοστολιστεί και φωταγωγηθεί για τα Χριστούγεννα πρωτεύουσας, λινάτσες έχουν απλωθεί σαν τέντες να προφυλάξουν από την βροχή κάποιους ανθρώπους που κοιμούνται σε slipping bags ...
Είναι καμιά 50αριά νοματαίοι και δίπλα τους στον δρόμο προς την Μητροπόλεως μεγάλες μαύρες σακούλες απορριμάτων με (;) ρούχα ... Ποιοι είναι αυτοί και τι δουλειά έχουν να μας χαλάνε το Σαββατόβραδό μας? ... Στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία" υπάρχει διπλός γάμος, χλίδας και χαράς για τα ζευγάρια που αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους και με την προοπτική να γεννήσουν νέες ... σ' ένα κόσμο που δίπλα τους θα υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτύρονται κοιμώμενοι στο πεζοδρόμιο ...
* περνάω μια φάση τον τελευταίο καιρό που τα έχω όλα γραμμένα*
Από τα μέσα Νοεμβρίου προσπαθώ να κόψω το τσιγάρο ... Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος σ' ένα φαρμακείο μου είχε πει κάποτε "Πάρτο απόφαση εσύ να το κόψεις, πριν στο κόψει ο γιατρός. Αν στο κόψει ο γιατρός, θα έχεις πρόβλημα".
Όχι, δεν μου το έκοψε ο γιατρός, όχι επίσημα τουλάχιστον ... έχοντας πατήσει τα 40, και ήδη μ' ένα επεισόδιο (μάλλον) καρδιακής αρρυθμίας, άρχισα να ψάχνομαι πολύ. Να δω που στο διάολο βρίσκομαι και στέκομαι. Δεν είμαι σε θέση ν' αφήσω αυτή τη γη ακόμα ...
... αλλά νικάει το αφιλότιμο ακόμα, παρ' όλο που το έχω μειώσει αρκετά, στο μισό και παραπάνω. Χρειάζεται να κάνω περισσότερη δουλειά με τον εαυτό μου.
* στ' αρχίδια μου*
Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, σ' ένα νοσοκομείο της πρωτεύουσας, υπάρχει ένα γεγονός που συμβαίνει, που δεν αφήνει τους ασθενείς και τους συνοδούς να κοιμηθούν. Έχουν μαζευτεί καμιά 500αριά άτομα απ΄ έξω και φωνάζουν συνθήματα ... Απ' έξω επίσης δυο κλούβες των ΜΑΤ είναι παραταγμένες και ο ανθός τους έχει ξεχυθεί έξω, προστατεύοντας το νοσοκομείο από την εισβολή ... ή μήπως από την έξοδο? ... Δεν ξέρω ...
Όπως δεν ήξερε και το παράταιρο "ζευγάρι", μάνας και κόρης, που πήγε μπροστά στους ΜΑΤατζήδες και με περίσσια χάρη ρώταγε η κόρη, η όμορφη και ζουμπουρλούδικη, "Γιατί είστε παιδιά εδώ, έγινε κάτι? Εμείς ... ε, εμείς έχουμε έναν φίλο γιατρό εδώ και μας περιμένει" ... Όχι, πολύ καλά ήξερε τι γινόταν, γι' αυτό το λόγο είχαν πάει εξάλλου ... Ένας νέος άντρας ασκεί το δικαίωμα που έχει πάνω στο σώμα του -και μόνο- διεκδικώντας για τον εαυτό του ένα ανθρώπινο και νομικό δικαίωμα που του στερήσανε ... "Άντε μωρέ με τον αναρχοάπλυτο, που θέλει και δικαιώματα" ...
Πάρε να 'χεις, ηλίθιε μεσοΕλληνάκο:
«Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι’ αυτό δεν μίλησα.Μετά ήρθαν για μένα, αλλά μέχρι τότε δεν είχε μείνει πια κανείς να μιλήσει για μένα..»
* κι εμένα μου λείπεις αλλά ...*
Τα ΣΚ τον τελευταίο καιρό έρχονται και παρέρχονται ίδια κι απαράλλαχτα, μ' ελάχιστες εξαιρέσεις διακοπής, Έρχονται και φεύγουν σαν να μην ήρθαν ποτέ. Απλά, για να μου θυμίσουν ότι υπάρχουν κι αυτά μέσα στην εβδομάδα.
Ώρα αργάμιση, κέντρο, Σύνταγμα ... απέναντι από το μνημείο για τον Άγνωστο Στρατιώτη, πάνω ακριβώς στην πλατεία, και μέσα στα μούτρα μια έτοιμης να σημαιοστολιστεί και φωταγωγηθεί για τα Χριστούγεννα πρωτεύουσας, λινάτσες έχουν απλωθεί σαν τέντες να προφυλάξουν από την βροχή κάποιους ανθρώπους που κοιμούνται σε slipping bags ...
Είναι καμιά 50αριά νοματαίοι και δίπλα τους στον δρόμο προς την Μητροπόλεως μεγάλες μαύρες σακούλες απορριμάτων με (;) ρούχα ... Ποιοι είναι αυτοί και τι δουλειά έχουν να μας χαλάνε το Σαββατόβραδό μας? ... Στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία" υπάρχει διπλός γάμος, χλίδας και χαράς για τα ζευγάρια που αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους και με την προοπτική να γεννήσουν νέες ... σ' ένα κόσμο που δίπλα τους θα υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτύρονται κοιμώμενοι στο πεζοδρόμιο ...
* περνάω μια φάση τον τελευταίο καιρό που τα έχω όλα γραμμένα*
Από τα μέσα Νοεμβρίου προσπαθώ να κόψω το τσιγάρο ... Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος σ' ένα φαρμακείο μου είχε πει κάποτε "Πάρτο απόφαση εσύ να το κόψεις, πριν στο κόψει ο γιατρός. Αν στο κόψει ο γιατρός, θα έχεις πρόβλημα".
Όχι, δεν μου το έκοψε ο γιατρός, όχι επίσημα τουλάχιστον ... έχοντας πατήσει τα 40, και ήδη μ' ένα επεισόδιο (μάλλον) καρδιακής αρρυθμίας, άρχισα να ψάχνομαι πολύ. Να δω που στο διάολο βρίσκομαι και στέκομαι. Δεν είμαι σε θέση ν' αφήσω αυτή τη γη ακόμα ...
... αλλά νικάει το αφιλότιμο ακόμα, παρ' όλο που το έχω μειώσει αρκετά, στο μισό και παραπάνω. Χρειάζεται να κάνω περισσότερη δουλειά με τον εαυτό μου.
* στ' αρχίδια μου*
Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, σ' ένα νοσοκομείο της πρωτεύουσας, υπάρχει ένα γεγονός που συμβαίνει, που δεν αφήνει τους ασθενείς και τους συνοδούς να κοιμηθούν. Έχουν μαζευτεί καμιά 500αριά άτομα απ΄ έξω και φωνάζουν συνθήματα ... Απ' έξω επίσης δυο κλούβες των ΜΑΤ είναι παραταγμένες και ο ανθός τους έχει ξεχυθεί έξω, προστατεύοντας το νοσοκομείο από την εισβολή ... ή μήπως από την έξοδο? ... Δεν ξέρω ...
Όπως δεν ήξερε και το παράταιρο "ζευγάρι", μάνας και κόρης, που πήγε μπροστά στους ΜΑΤατζήδες και με περίσσια χάρη ρώταγε η κόρη, η όμορφη και ζουμπουρλούδικη, "Γιατί είστε παιδιά εδώ, έγινε κάτι? Εμείς ... ε, εμείς έχουμε έναν φίλο γιατρό εδώ και μας περιμένει" ... Όχι, πολύ καλά ήξερε τι γινόταν, γι' αυτό το λόγο είχαν πάει εξάλλου ... Ένας νέος άντρας ασκεί το δικαίωμα που έχει πάνω στο σώμα του -και μόνο- διεκδικώντας για τον εαυτό του ένα ανθρώπινο και νομικό δικαίωμα που του στερήσανε ... "Άντε μωρέ με τον αναρχοάπλυτο, που θέλει και δικαιώματα" ...
Πάρε να 'χεις, ηλίθιε μεσοΕλληνάκο:
«Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι’ αυτό δεν μίλησα.Μετά ήρθαν για μένα, αλλά μέχρι τότε δεν είχε μείνει πια κανείς να μιλήσει για μένα..»
Martin Niemoller
* κι εμένα μου λείπεις αλλά ...*
Τα ΣΚ τον τελευταίο καιρό έρχονται και παρέρχονται ίδια κι απαράλλαχτα, μ' ελάχιστες εξαιρέσεις διακοπής, Έρχονται και φεύγουν σαν να μην ήρθαν ποτέ. Απλά, για να μου θυμίσουν ότι υπάρχουν κι αυτά μέσα στην εβδομάδα.
Και κάπως έτσι, έρχεται στο μυαλό μου το παρακάτω τραγούδι, κάθε Σάββατο πρωί, με ένα "fucking" ανάμεσα ...
