Ημερολόγια Οδοστρώματος (7)

Χτες πρωτομηνιά ή Πρωταπριλιά άμα θέτε...

Έτσι κι εγώ έφυγα από την δουλειά μου να πάω σπίτι μου να ξεκουραστώ γιατί όπως σας έγραψα κι εψές, μου μπήκε βαθιάαααα και καλάαααα (καθούμενος).

Με παίρνει τηλέφωνο η γυναίκα μου να πάμε σε συγκεκριμένο Σ/Μ στην Πέτρου Ράλλη. Άντε λέω πάμε...Μακρυά από μένα, έπρεπε να μπω κέντρο και να βγω Κωνσταντινουπόλεως. Αφού τα κατάφερα και βρήκα τον δρόμο, την ώρα που στρίβω από Κωνσταντινουπόλεως για Π. Ράλλη, χτυπάει το τηλέφωνο, είναι η γυναίκα μου, το σηκώνω, στρίβω και ... ΤΣΟΥΠ! Τα στρουμφάκιααααα!!!

Με σταματάνε, έρχεται ο πίτσιρικ με τα γυαλιά ηλίου-καθρέφτες αλά Μάβερικ στο "Τοπ Γκαν" και με ύφος χιλίων καρδιναλίων και σοβαρότης που απαιτούσε η περίσταση, μου ζήτησε τα χαρτιά μου. Χαλαρά, του τα έδωσα, μου λέει ότι "σας γράφω για το κινητό", "το κατάλαβα" του απαντάω με χαμογελάκι και βγαίνω έξω από το αμάξι να μου γράψουν την κλήση.

Ο έτερος "Καππαδόκης" που έγραφε την κλήση, δεν με ρώτησε τίποτα άλλο πλην της διεύθυνσής μου, συμπλήρωσε και 100 ευρόπουλα πρόστιμο και πάνω που ήμουν έτοιμος να υπογράψω και να φύγω, κάνει μια κίνηση και ... ΤΣΟΥΠ! το δίπλωμά μου στην εσωτερική του τσέπη, λέγοντάς μου ότι "το δίπλωμά σας κρατείται για 30 ημέρες"...

Σοκ...

Ταμπλάς...

Δέος...

Θυμός...

"Μα τι λέτε κ. Αστυνόμε?!?!?! Το δίπλωμα το χρειάζομαι για επαγγελματικούς λόγους! Δεν μπορώ να δουλέψω αν δεν το έχω!!!"
"Αν έχετε ενστάσεις, εντός 3 ημερών στο γραφείο του Διοικητή, πρωινές ώρες."

Εκείνη την ώρα, να-να, εκείνη την ώρα, μου ήρθε η σκέψη να τον πιάσω κι αυτόν και τον άλλον τον κοντό και να τους ξηγήσω το όνειρο...αλλά συγκρατήθηκα. Του πέταξα κι ένα ειρωνικό "καλό μήνα" κι έφυγα.

Πάω σήμερα στην Τροχαία Αττικής...Πάω στο φυλάκιο να ρωτήσω τον φρουρό που είναι το γραφείο του Διοικητή. Κρατώντας τα  2 του χέρια πάνω στο αλεξίσφαιρο γιλέκο του, όπως ο Παπαγιαννόπουλος στις ταινίες του, και με το κλασσικό -ΓΑΜΗΜΕΝΟ- ύφος του Αστυνόμου Θεχάρη "ξέρεις ποιος είμαι εγώ? Θα πεθάνεις σκουλήκι" με ρωτάει: "Έχετε ραντεβού?" , "Όχι μου είπαν να έρθω για το δίπλωμά μου" , "Θα πάτε στο τάδε γραφείο".

Πάω κι εγώ λοιπόν να πλερώσω κανονικά την κλήση μου (να γλιτώσω και τα μισά), βγάζω και τις φωτοτυπίες που μου είπε η χριστιανή στο ταμείο να βγάλω κι ανεβαίνω πάνω για να περάσω από "ακρόαση". Υπήρχε μια ουρά 30 νοματαίων τουλάστιχον! "Όλοι είστε για το γραφείο τάδε?" , "Μάλιστα"...τον ήπιαμε, σκέφτηκα... Βλέπω κάποια στιγμή κάποιους που συμπληρώνανε μια αίτηση. "Τι είναι αυτό?" , "Α, δεν ξέρεις? χωρίς αυτό δεν σε δέχονται μέσα και χάνεις την σειρά σου". Γαμώ τις ενημερώσεις σας, σκέφτομαι από μέσα μου...

Για να μην τα παραπολυλογώ, περίμενα καμιά ώρα, κλασσικά μπαίνανε ελληναράδες μέσα με το "συγγνώμη-να-ρωτήσω-κάτι" και κάνανε την δουλειά τους, και τές-πα έφτασε κι η δική μουουουου!

Μπαίνω μέσα, "γεια σας θα ήθελα να κάνω μια ένσταση" , "έχετε συμπληρώσει όλα τα χαρτιά" , "φυσικά! Ξέρετε, το δίπλωμά μου το θέλω για επαγγελ..." , "Θα καλέσετε την Πέμπτη σ' αυτό το νούμερο να σας πούμε αν γίνεται δεκτή".
.......................................
.......................................
.......................................

Αφού γλίτωσα το εγκεφαλικό του λέω "μα ο συνάδελφός σας μου είπε να περάσω σήμερα να το δούμε..." , "ε και τι περιμένατε ότι θα το πάρετε σήμερα? Την Πέμπτη κύριε καλέστε σ' αυτό το νούμερο"...

...η ήττα ήταν βαριά κι ασήκωτη...