Ένα πρωϊνοοοοοοο......
όχι λάθος τραγούδι!:)
Εκείνο το πρωϊνό λοιπόν, είμαι καθ'οδόν για Βέροια, ένεκα της δουλειάς. Καιρός βροχεροχιονιάς, οι δρόμοι ψιλογλυστράνε κι εγώ προσπαθώ να βγάλω άκρη με το GPS για να φτάσω κάποτε!
Είμαι στην Εγνατία, σε μια ευθεία, οπότε πέρνω τηλέφωνο την Μικρή μου να δω τι κάνει. Γελάκια πονηρά, χαρούμενο κλίμα, ύφος συνομωτικό....Κάτι δεν μου κόλλαγε, όχι προς το κακό βέβαια....
"Συμβαίνει κάτι?"
"Όχι, όχι, όλα καλά" (αμήχανο γελάκι)
"Σίγουρα?" (αρχίζει το μυαλό και φτιάχνει σενάρια που όμοιά τους ούτε ο Σπίλμπεργκ!)
"Ναι, καλέ! Όταν σταματήσεις και χαλαρώσεις λιγάκι, πάρε με!"
Αυτό ήταν!!!! Το μυαλό έτρεχε με 1000, οι χτύποι της καρδιάς 500 και το βλέμμα θολό....
Γαμώ το κέρατο του μηχανικού της Εγνατίας, δεν έχει ένα πάρκιν να μπωωωωωωωω???????????
Με τα πολλά τα καταφέρνω ν'ανάψω αλάρμ και να κάτσω στο πλάι του δρόμου σε σημείο που να μην φοβάμαι ότι θα μου την μπουμπουνήσουν από πίσω.
Ξανά τηλέφωνο.....
ΝΤΡΙΙΙΝΝΝ
"Έλα, τι κάνεις?" (μισόπνιχτο γελάκι)
"Καλά, είμαι, πες μου"
"Τι άλλα νέα?"
"Θα μου πεις?"
"Τι να σου πω?"
"Αυτό που ήθελες να μου πεις όταν χαλαρώσω...."
(κλασματοδευτερολεπτιαία παύση-αιώνας για μένα, καρδιά κτλ .... αλλού, για να μην πω και τίποτα πιο βαρύ...)
"Δεν κατάλαβες?" (πιο πνιχτό, χαρούμενο γέλιο)
(ξεψυχησμένα...)"πες μου"
"Ε, αφού κατάλαβες...!:)"
....................
....................
"...είσαι έγκυος....????"
"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!"
Αυτό ήταν.....τα υπόλοιπα είναι τζαστ χίστορι, μεζ αμί!
Αφού δάκρυσα, ούρλιαξα, έμεινα άφωνος,γέλαγα σαν χαζός κλπ...πέρασε κανά μισάωρο να στρώσει η πίεσή μου, να ξεθολώσει το μάτι μου, να καταλάβω τι είναι αυτά τα 3 πεντάλ στο πάτωμα του αυτοκινήτου, να δω που μπαίνει το κλειδί και γιατί αυτή η οθόνη στην μέση μού λέει στην επόμενη έξοδο να στρίψω (να πάω που, είπαμε???)...
Κι έτσι φίλοι μου, πρώτα ο Θεός, ο Αφρικάνος κι η Μικρή του θ'αποκτήσουν το καλοκαίρι ένα ΜικροΑφρικανόπαιδο!:):):)
Χρόνια Πολλά κι Ευτυχισμένο το 2008!!!
