Αγγελική Πίπα

 Θυμάστε το τοστάκιον εκείνον ?

Το είχα ανεβάσει γελώντας μ'αυτό που άκουσα !

Ε, πριν λίγες μέρες γνώρισα το εν λόγω άτομο....και σας πληροφορώ ότι δεν γέλαγα Κ Α Θ Ο Λ Ο Υ !!!

Ίσα-ίσα που είπα (από μέσα μου, βεβαίως-βεβαίως!) ότι ... ήταν ΠΟΛΥ ριγμένος !

Shit high ... and watch !

(Eλπίζω να μην με στείλουν σήμερα αυτόφωρο για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως συνέβει ήδη !!! Να μου φέρνετε καπνό, παρακαλώ, φιλτράκια και χαρτάκια Rizzla).

Δυσκολίες-Δυσκοιλιότητες

Τελικά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να μπορείς να γράφεις ένα τοστάκι όταν σου λείπουν τα απαραίτητα...Δηλαδή υπολογιστής-ADSL-δικαίωμα πρόσβασης σε Βλογς...Στην μια εταιρεία ΔΕΝ έχω δικαίωμα να βλέπω βλογς (μόνο αν μου...χρησιμεύουν στην δουλειά μου,λέει-αν έχετε καμιά ιδέα να χρησιμοποιώ το βλογ για δουλειά,ευπρόσδεκτη) και στην άλλη που έχω, ΔΕΝ είμαι στο γραφείο τις περισσότερες μέρες...Όταν φτάνω σπίτι, παρ'όλο που υπάρχουν οι προϋποθέσεις...υπάρχουν σαφώς καλύτερα πράγματα να κάνω και να ζήσω!

Έτσι, η "εξαφάνιση" συνεχίζεται! Και δεν είναι μόνο ότι δεν γράφω εγώ, στην τελική μπορεί να μην γουστάρω, μπορεί να μην έχω κάτι να πω (ναι, σιγά!), μπορεί...μπορεί...μπορεί...Είναι κι ότι χάνω τα δρώμενα της βλογόσφαιρας, το κόντακτ με τσι ανθρώποι του ιστού! :-) Ελπίζω να μην συνεχιστεί αυτό για πολύ. Υπάρχουν κι αυτά τα ταξίδια στην μέση που μου αλλάζουν το πρόγραμμα...ή για την ακρίβεια δεν μου επιτρέπουν να βάλω ένα πρόγραμμα στην ζωή μου...λίγη ρουτίνα...

Σε 2 μέρες κλείνω 1 μήνα στο Μεγάλο Χωριό (εφ'εξής ΜΧ-πάει και Μη Χέσω!). Ένας μήνας που φάνηκε μεγαλύτερος. Η προσαρμογή ήταν δυσκολότερη του αναμενόμενου. Δεν ήταν ότι είχα τον χρόνο (όπως στο στρατό) ή σαν φοιτητής, να πω ότι "έλα μωρέ, δεν τρέχει και τίποτα"...Ξεκίνησα με την φόρα που έφυγα από κάτω. Στο τρέξιμο. Χωρίς ανάσα. Κατευθείαν στα βαθειά. Είχα όμως λιμάνι! Η Μικρή μου είναι δίπλα μου κάθε στιγμή, με στήριζει συνέχεια και με βοήθησε απίστευτα να βρώ τις άκρες, τις μέσες και τα τέλη (όχι κυκλοφορίας!).

Είχα και τις στιγμές της μεγάλης μου αδυναμίας. Ειδικά στις αρχές. Κάτι από το "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται". Κι επειδή εγώ δεν έχω -τουλάχιστον για να πιαστώ- πιανόμουν από αλλουνού. Ξέρω ότι αυτό πόναγε και ζητάω συγγνώμη. Τον βρίσκω όμως τον δρόμο μου και θα τον βρούμε όλοι μας...οπότε τα πράγματα μόνο προς τα πάνω μπορούν να πάνε! Κι οι στραβές μες στο πρόγραμμα είναι αλλά γι'αυτό είμαστε εδώ! Να κρατάμε το χέρι και να ανεβάζουμε ο ένας τον άλλο!

Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ ακόμα να ψυχολογίσω είναι την κίνηση στην Αθήνα! Έχω φύγει από το σπίτι μου 8 κι έφτασα στην δουλειά στις 10 (!!!), έφυγα κι 9 κι έφτασα...9.30!!!!!
Και μιλάμε για την ίδια διαδρομή και τις ίδιες μέρες!!! Μπας κι ο Κοπερφιλντ κάνει κανά θαύμα από την τηλεόραση, όπως με τα χαρτιά προχτές? Λες?

Και για όσους αναρωτηθούν γιατί κάποια γράμματα είναι πιο κόκκινα από κάποια άλλα -ή για την ακρίβεια...μόνο κόκκινα!- είναι κάτι που έταξα στον Πρόβατο και που θα φτιάξω και στον (Γ)κοντό άμα τη επιστροφή του! Και ναι, εδώ, η γριά η κότα έχει το ζουμί!:-)))

Φιλιά σε όλους κι ελπίζουμε σε συχνότερη επαφή!
Χάου και Ουγκ!

Η εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη...

...για όσους θυμούνται αυτήν την τηλεοπτική σειρά!...

Μόλις σήμερα συνειδητοποίησα πόσες μέρες είμαι μακρυά από το ΠιΣι...Πόσες μέρες δεν έχω νέα σας, έχω χάσει επεισόδια και τις όποιες αλλαγές...Από την Μικρή μου και τον Ρούπη μαθαίνω 5 πράγματα (που δεν με πολύ αρέσκουνται κι όλας) αλλά "αφτο"-προσώπως έχω χαθεί!...

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Την επομένη μέρα του τελευταίου μου τοστακίου μια βροντή (καλά, αστραπή θα'ντουναι) έκλεισε τις γραμμές του ΟΤΕ (τι παράξενο!) και δεν είχουτε ADSLια και τα τοιαύτα. Το βράδυ επήλθε και ο χωρισμός από την μάνα-Κρήτη, την μάνα σκέτο, τον πατήρ, την αδερφή και τα γαμώσογα (ξέρω γιατί το λέω, δεν σημαίνει ότι δεν τους αγαπώ). Το Σ/Κ που ακολούθησε φάγαμε με την Μικρή μου χοντρό "πακέτο". Παραλαβή δεματίων (κάτι τις μικρότερα από 2φυλλες ντουλάπες), παραλαβή αυτοκινήτου από Περαία, ΙΚΕΑ (η ουρά έφτανε μέχρι αεροδρόμιο), Praktiker και ξανά πίσω. Την Κυριακή τακτο-ποίημα! Την Δευτέρα λοιπόν, με 3 ώρες ύπνο και ψοφοκούραση παγαίνω πρώτη μέρα στην δουλειάαα! Κι εκεί αρχίζουν τα ωραία! Με το "καλημέρα" σας μου λένε ότι την επαύριο...πετάμε για 5 μέρες Μπαρθελώνη, για μύτη-νγκ!!!!

Σοκ στο Πανελλήνιο, στο μυαλό μου και παντού! "Ναι, αλλά ξέρετε...ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ!!!". Απορίες, συζητήσεις, αγώνας δρόμου να έρθει το διαβατήριο στην ώρα του και τέτοια καλά...Άλλοι θα με μακαρίζουν για το ταξιδάκι μου αλλά ΔΕΝ ήταν αναψυχής και ΔΕΝ ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο...Περιμέναμε πως και πως ν'ανέβω Αθήνα για να έχουμε χρόνο για μας και τελικά...έπρεπε να ξαναφύγω... Καλή πόλη η Βαρκελώνη, δεν μ'ενθουσίασε ιδιαίτερα αλλά "εκπολιτίστικα" καλλιτεχνικώς διότι έμαθα ποιος είναι ο Μιρό κι ο Γκαουντί (φανταστικός ο Καθεδρικός), επισκέφθηκα και το μουσείο του πρώτου (κάποια στιγμή θα σας παρουσιάσω και 3 έργα του που με ... στιγμάτισαν!:-) ), έκανα τα ψώνια μου και γύρισα...Επιτέλους!

Την Δευτέρα πήγα στην 2η δουλειά (όχι δεν είμαι διπλοθεσίτης αλλά 50-50, κάτι σαν την σειρά στο Μέγκα) όπου έκατσα λίγο χωρίς ιδιαίτερες ασχολίες...Ήταν ότι έπρεπε. Την επομένη βέβαια μου ανέθεσαν εργασία κατα την οποία πρέπει να επισκεφτώ 4 ιδιώτες ιατρούς κάθε μέρα στην Αθήνα...που είναι ο ένας στην Ανατολή κι ο άλλος στην Δύση!!! Κι από γνώση των δρόμων...καταλαβαίνετε! Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι και πολύ μου ήτανε! Αλλά τα μαθαίνω και θα τα μάθω όλα -ή σχεδόν- στο τέλος! Σταδιάλα μαδαφάκε, απλά ένα Μεγάλο Χωριό είναι, που λέει κι ο Στάθης!

Ακόμα πάντως και στην μία και στην άλλη δουλειά δεν έχω τακτοποιηθεί, που σημαίνει δεν έχω γραφείο, καρέκλα, ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ (το σημαντικότερον!), ντουλάπα, συρταριέρα κτλ. Σαν γυφτάκι είμαι που πάει απο'δώ κι απο 'κεί! Και βέβαια, το σπίτι μου είναι ακόμα με τις κούτες σπαρμένες ΔΕ-ΑΡ και μόνο τα απολύτως απαραίτητα έχουν τακτοποιηθεί!...Αλλά δεν βαριέσαι, θα τα καταφέρουμε σιγά-σιγά...Το νοίκι είναι πληρωμένο, ζεστό φαί υπάρχει στο τραπέζι, δεν δίνουμε τα λεφτά μας στους ταρίφες -σημαντικότατον!- και μοιραζόμαστε και τον Βραδύποδα! Τι άλλο -υλικό- να θέλω?

Ελπίζω να επανέρχομαι τώρα πιο συντόμως και ν'ανακάμψω στην ενημέρωση! Φιλιά στον αφαλό! Ούγκα-ούγκα μίλησε!

Χάου!